صنوبر کانادایی
در طبیعت، این صنوبر درختی بسیار بلند است، با این حال، انواع فشرده زیادی دارد که هر باغی را تزئین می کند. بیایید دریابیم که کجا آنها را بکاریم و چگونه از آنها مراقبت کنیم.

صنوبر کانادایی (Picea glauca) نزد باغبانان به صنوبر خاکستری یا صنوبر سفید معروف است. این نام ها منعکس کننده ویژگی های سوزن هستند - قسمت زیرین آن دارای رنگ آبی مایل به سفید است. محبوب ترین گونه صنوبر کانادایی کونیکا است. با این حال، در شرایط آب و هوایی، بسیاری از گونه های دیگر نیز با موفقیت رشد می کنند.

زادگاه صنوبر کانادایی آمریکای شمالی است که در آن می توانید نمونه هایی با قدمت حدود 300 سال پیدا کنید. با نگاهی به گونه های کوتوله صنوبر کانادایی که عمدتاً در باغ های ما رشد می کنند، تصور اینکه در طبیعت این درخت بزرگ به ارتفاع 25 تا 35 متر است، دشوار است و می تواند حتی در شرایط سخت آلاسکا رشد کند (1). .

انواع صنوبر کانادایی

طبیعت و تلاش پرورش دهندگان درختان کریسمس زیبا و گاهی مینیاتوری با متنوع ترین شکل تاج به باغبان داده است. بسیاری از آنها جهش های محبوب ترین صنوبر کانادایی، Konik هستند. 

رنگ سوزن های صنوبر کانادایی نه تنها آبی مایل به آبی، بلکه سبز روشن است. اندازه کوچک، سوزن‌های کرکی نرم، پالت رنگ - این ویژگی‌ها استفاده گسترده از صنوبر کانادایی را در طراحی منظره ممکن می‌سازد. 

صنوبر کانادایی هم در آب و هوای نسبتاً مرطوب ساحلی و هم در مکان های خشک به همان اندازه احساس خوبی دارد. با این حال، همه آنها در بسیاری از مناطق با موفقیت رشد نمی کنند. و دلیل آن نه چندان در یخبندان، بلکه در توانایی ضعیف مقاومت در برابر آفتاب سوختگی در زمستان و اوایل بهار است.

آلبرتا گلوب. گیاهی مینیاتوری تا ارتفاع 1 متر با تاج کروی تا قطر 1,2 متر، با سوزن های ظریف سبز روشن. این فقط شبیه کونیکا نیست، بلکه یک جهش از این تنوع است. 

مقاومت در برابر یخبندان متوسط ​​است و تا 32- درجه سانتیگراد یخبندان را تحمل می کند. در مکان های آفتابی به خوبی رشد می کند، اما برای مکان هایی با نیمه سایه روشن کاملاً مناسب است. به آبیاری منظم و مالچ پاشی تنه درختان نیاز دارد. 

یک گیاه سوزنی برگ ایده آل برای باغ های سنگی یا رشد در ظروف.

Echiniformis (Echiniformis). این کوتوله ترین و کم رشد ترین گونه در نظر گرفته می شود: در سن 30 سالگی به سختی از 0,6 متر ارتفاع و 1 متر قطر فراتر می رود. تاج کروی است، اما با گذشت زمان صاف تر می شود، به همین دلیل است که اغلب به آن صنوبر بالشی می گویند. سوزن ها نازک و کوتاه، سبز مایل به آبی هستند.

مقاومت در برابر یخبندان متوسط ​​است و تا 32- درجه سانتیگراد یخبندان را تحمل می کند. به یک نقطه روشن، خاک با زهکشی خوب، آبیاری منظم و مالچ پاشی در اطراف تنه نیاز دارد.

یک گیاه مخروطی ایده آل برای باغ های صخره ای و هدر، مختلط ها.

این دو گونه و کونیکا در بین باغبانان محبوب ترین هستند، اما باید به موارد دیگر توجه کنید:

  • bluewonder) - با یک تاج مخروطی باریک به رنگ آبی ، در سن 30 سالگی به ارتفاع حدود 2 متر می رسد ، در قطر تاج - 0,75 متر. 
  • پایان رنگین کمان (پایان رنگین کمان) - یک گیاه کوتوله با تاجی مخروطی شکل تا ارتفاع 1 متر با سوزن های سبز در بهار و زرد روشن در تابستان.
  • ساندرز آبی (ساندر آبی) - صنوبر کوتوله با تاج مخروطی شکل به ارتفاع 0,7 متر با سوزن های آبی؛
  • دیزی سفید - یک گیاه کوتوله با تاج مخروطی تا ارتفاع 1 متر، سوزن های نرم سبز، رنگ اصلی زرد مایل به سفید رشد جدید.
  • زاکرهات - گیاهی با تاج مخروطی شکل متراکم به رنگ سبز روشن به ارتفاع 1,5 متر و قطر تا 0,8 متر.

کاشت صنوبر کانادایی 

تمام انواع صنوبر کانادایی که به طور سنتی در باغ ها استفاده می شود به شدت از آفتاب سوختگی در زمستان و اوایل بهار رنج می برند. یعنی نیاز به سایه دارند. علاوه بر این، سایه مصنوعی همیشه باعث صرفه جویی نمی شود. با این حال، کاشت در سایه جزئی، تحت حفاظت سایر محصولات مخروطی یا بوته های متراکم، منجر به این واقعیت می شود که سوزن های اکثر گونه های محبوب رنگ روشن خود را از دست می دهند.

بنابراین، هنگام فرود، باید 3 نکته را در نظر بگیریم:

  • تمایل سوزن های حساس به سوزاندن - باید مکانی را پیدا کنید که اثر مخرب خورشید درخشان حداقل باشد.
  • میانگین مقاومت در برابر سرما در اکثر انواع - محل فرود باید از بادهای سرد شمالی محافظت شود.
  • سیستم ریشه سطحی این گونه صنوبر - در مناطق خشک آبیاری لازم است. 

پس از انتخاب محل فرود، لازم است یک گودال فرود آماده شود. لازم نیست خیلی بزرگ شود، زیرا نهال های صنوبر کانادایی فقط با سیستم ریشه بسته، یعنی در ظروف فروخته می شوند. کافی است قطر گودال 10 سانتی متر از کمای خاکی بزرگتر باشد. با این حال، عمق باید بیشتر انجام شود تا زهکشی در خاک های سنگین ترتیب داده شود و در خاک های سبک خاک رس اضافه شود.

صنوبر در تمام دوره گرم - از آوریل تا اکتبر - با یک سیستم ریشه بسته کاشته می شود. مهم است که پس از کاشت یک آبیاری خوب (1 تا 2 سطل آب در هر بوته) انجام دهید و خاک را در دایره تنه با مالچ به ضخامت 5 تا 7 سانتی متر بپوشانید. می توانید از پوست درخت، تراشه های چوب یا خاک اره کهنه درختان مخروطی به عنوان مالچ استفاده کنید.

به خاک داخل ظرف توجه کنید - وجود توپ های چند رنگ نشان می دهد که در هنگام رشد صنوبر از کودهای طولانی مدت استفاده می شد. بنابراین کافی است 1 سطل کمپوست خوب رسیده در چاله کاشت قرار دهید.

هنگام کاشت در فصل بهار در سمت جنوبی نهال به مدت 1-2 هفته، برای محافظت از آنها در برابر اشعه های سوزان خورشید، تکیه گاه هایی با آگرونت کشیده قرار می دهند. هنگام کاشت در اواخر پاییز، فوراً تکیه گاه ها نصب می شوند تا صفحه های محافظ در ابتدای زمستان کشیده شوند. محافظت از آفتاب سوختگی باید طی 3 تا 4 سال پس از کاشت انجام شود.

مراقبت از صنوبر کانادایی

پرورش صنوبر کانادایی ساده و آسان است. نگرانی اصلی در 3-4 سال اول پس از کاشت است: شما باید گیاهان را به درستی برای زمستان آماده کنید تا از آفتاب سوختگی محافظت کنید. این کار را می توان با استفاده از یک قاب چوبی در ضلع جنوبی درخت انجام داد که روی آن کرفس، توری آگرو یا مواد نبافته کشیده شده است. یا گیاه را با شاخه های صنوبر ببندید. یک نکته مهم: مواد پوششی نباید با سوزن تماس داشته باشند. 

و در ماه اکتبر مهم است که آبیاری با شارژ آب انجام دهید.

زمین

صنوبر کانادایی خاک های لومی و غنی از هوموس را با واکنش کمی اسیدی ترجیح می دهد. خاک های فقیر و خشک و همچنین خاک های مرطوب سنگین نیاز به غنی سازی دارند. خاک رس در خاک های خشک و مواد زهکشی در خاک های مرطوب اعمال می شود. خاک های قلیایی به کودهای اسیدی نیاز دارند.

روشنایی

ویژگی های تزئینی بیشتر انواع صنوبر کانادایی در درجه روشنایی بالایی ظاهر می شود، اما در آفتاب درخشان در زمستان و بهار، گیاهان دچار سوختگی می شوند - آنها برای زمستان نیاز به محافظت دارند. 

آبیاری

سیستم ریشه سطحی به آبیاری منظم، اما متوسط ​​و آبیاری با رطوبت با کیفیت بالا در پاییز نیاز دارد. صنوبر کانادایی به خوبی به آبپاشی با آب پاسخ می دهد: در تابستان توصیه می شود این کار را هفته ای یک بار انجام دهید. 

به خوبی از خاک در برابر خشک شدن مالچ با لایه پوست 7 تا 10 سانتی متر محافظت می کند.

کودهای

استفاده از کودها به میزان حاصلخیزی خاک بستگی دارد. در خاک هایی که به خوبی کشت شده و دارای هوموس هستند، کود مورد نیاز نیست. در خاک های حاصلخیز، هنگام کاشت، کافی است یک سطل کمپوست بالغ اضافه کنید. 

تغذیه

صنوبرها نیازی به پانسمان بالایی ندارند. با این حال، در بهار، گیاهان آفتاب سوخته باید با کود مخصوص برای درختان مخروطی تغذیه شوند. برای سریع‌ترین بازیابی تاج آسیب‌دیده، اسپری پیچیده، متناوب آماده‌سازی Epin (2) و Ferrovit انجام می‌شود.

تکثیر صنوبر کانادایی 

انواع صنوبر کانادایی از قلمه ها رشد می کنند. این یک تجارت پیچیده، پر زحمت و طولانی است.

قلمه ها از شاخه های پایین درخت در اواخر مارس - اوایل آوریل در یک روز ابری گرفته می شود. تجربه خوبی از ریشه زایی قلمه های گرفته شده از درختان صنوبر در نیمه اول خرداد وجود دارد. قلمه باید 7 تا 10 سانتی متر طول و پاشنه (یک تکه پوست تنه) داشته باشد.

به مدت یک روز، قلمه ها در محلول محرک تشکیل ریشه (هترواکسین) قرار می گیرند. مهم است که فقط پاشنه و 1 سانتی متر از قسمت پایین قلمه در محلول باشد.

قلمه های آماده شده در جعبه های برش یا گلدان های جداگانه کاشته می شوند و با زاویه 30 درجه در 2-3 سانتی متر عمیق می شوند. خاک باید سبک و دارای زهکشی خوب باشد (ماسه رودخانه را اضافه کنید). گلدان ها با یک شیشه شیشه ای پوشانده شده اند و قلمه ها با پوشش پلاستیکی پوشانده شده اند. 

ریشه زایی می تواند 6 تا 12 ماه طول بکشد. در این مدت باید روزی یک بار پناهگاه ها را تهویه کنید، خاک را به موقع آبیاری کنید تا خاک همیشه مرطوب باشد. بهترین گزینه آبیاری در پالت است. دو بار در ماه محلول هترواکسین یا کورنوین را برای آبیاری به آب اضافه کنید.

برای رشد، قلمه ها در مدرسه ای که در زیر سایه بان درختان سازماندهی شده کاشته می شوند. پس از 1 تا 2 سال، گیاهان را می توان در یک مکان دائمی کاشت.

بیماری های صنوبر کانادایی

زنگ (صنوبر ریسنده). عامل بیماری یک قارچ بیماری زا است که با تورم های نارنجی کوچک روی پوست قابل تشخیص است. در گیاهان آسیب دیده، سوزن ها زرد شده و به مرور زمان می ریزند. 

برای مبارزه با این بیماری، قطع به موقع شاخه های آسیب دیده و سوزاندن آنها به همراه سوزن های افتاده مهم است. گیاهان بیمار باید با هوم (اکسی کلرید مس) (2) یا راکور درمان شوند.

Schütte (قالب برفی قهوه ای). این بیماری در بهار خود را نشان می دهد، زمانی که برف ها آب می شوند و شاخه هایی با سوزن های سفید رنگ در معرض آن قرار می گیرند. عامل بیماری به طور فعال در زمستان در شاخه های پوشیده از برف ایجاد می شود. 

برای درمان بیماری داروهای هوم یا راکور توصیه می شود (2). 

تراکئومایکوزیس (فوزاریوم). روی صنوبرها به شکل یک پوشش قرمز روی سوزن ها ظاهر می شود که به سرعت شروع به قهوه ای شدن و خرد شدن می کند. 

این بیماری تحت درمان قرار نمی گیرد، زیرا قارچ بیماری زا بر سیستم ریشه تأثیر می گذارد. حفاری و سوزاندن به موقع گیاه بیمار به گونه ای که بیماری به سایر درختان مخروطی باغ منتقل نشود بسیار مهم است. خاک با فوندازول ضد عفونی می شود (2).

آفات صنوبر کانادایی

کنه عنکبوتی صنوبر. این آفت لکه های زرد ریز روی سوزن ها به جا می گذارد، شاخه های آسیب دیده را با تار عنکبوت می پوشاند و سوزن ریختن را تحریک می کند.

از آنجایی که کنه تا 5 نسل در هر فصل می دهد، لازم است گیاهان آلوده را حداقل 5 بار سمپاشی کرد، مخصوصاً در پایان تابستان. می توانید از داروهای Actellik، Antiklesch یا Fitoverm استفاده کنید. 

سپر کاذب صنوبر. روی پوست و سوزن گیاهان جوان یک پوشش چسبنده ایجاد می کند و باعث ریزش سوزن های قهوه ای و انحنای شاخساره ها می شود. 

برای محافظت از گیاهان در برابر این آفت، از داروهای سیستمیک Aktara و Konfidor استفاده می شود. Actara را نه تنها روی درختان، بلکه روی تنه درختان نیز باید پاشید.

مگس اره صنوبر. این حشره صنوبر را با لاروهایی که سوزن ها را می خورند آلوده می کند و باعث قهوه ای شدن و ریزش آن می شود. 

داروی Pinocid در برابر مگس اره موثرتر است - آنها تاج را اسپری می کنند و تنه درخت را آبیاری می کنند.

حشرات مخروطی. حشرات کوچک با موهای سفید در پشت. در ماه‌های خشک و گرم تابستان، آنها به سرعت تکثیر می‌شوند و باعث می‌شوند شاخه‌های آلوده شبیه یخبندان به نظر برسند. سوزن ها زرد می شوند و در نتیجه پیچ می شوند.

برای مبارزه با کرم از داروی Pinocid استفاده می شود.

پرسش و پاسخ های رایج

در مورد صنوبر کانادایی پرسیدیم اولگ ایسپولاتوف، کشاورز - او به محبوب ترین سوالات ساکنان تابستان پاسخ داد.

آیا امکان رشد صنوبر کانادایی در خط میانی و منطقه مسکو وجود دارد؟

باغبانان منطقه مسکو با موفقیت صنوبر کانادایی را رشد می دهند. همچنین در خط میانی به خوبی رشد می کند. اگر آن را به درستی بکارید و در 3-4 زمستان اول از آفتاب سوختگی محافظت کنید، این نوع صنوبر سال ها شما را خوشحال می کند.

چگونه از صنوبر کانادایی در طراحی منظر استفاده کنیم؟

گونه های فشرده صنوبر کانادایی در هر ترکیبی با سایر محصولات مخروطی، هدر، اریک، گالتریا خوب هستند. آنها در سنگلاخ و در محوطه باغ جلویی زیبا هستند. بسیاری از گونه های کوتوله برای رشد در ظروف و گلدان هایی که توسط گیاهان پوشش زمین احاطه شده اند استفاده می شود.

آیا لازم است صنوبر کانادایی را هرس کنم؟

اگر ما در مورد انواع کوتوله صنوبر کانادایی صحبت می کنیم، آنها نیازی به هرس ندارند. مگر اینکه هرس بهداشتی شاخه ای که تحت تأثیر آفتاب سوختگی قرار گرفته است لازم باشد. نمونه های بلند صنوبر کانادایی هرس می شوند و شکل تاج فشرده تری را تشکیل می دهند. 

منابع از

  1. استوپاکوا OM، آکسیانوا تی.یو. ترکیبات گیاهان چند ساله علفی، چوبی و برگریز در محوطه سازی شهری // منطقه شمالی مخروطی، 2013

    https://cyberleninka.ru/article/n/kompozitsii-iz-mnogoletnih-travyanistyh-drevesnyh-hvoynyh-i-listvennyh-rasteniy-v-ozelenenii-gorodov

  2. کاتالوگ دولتی آفت کش ها و مواد شیمیایی کشاورزی مجاز برای استفاده در قلمرو فدراسیون از 6 ژوئیه 2021 // وزارت کشاورزی فدراسیون

    https://mcx.gov.ru/ministry/departments/departament-rastenievodstva-mekhanizatsii-khimizatsii-i-zashchity-rasteniy/industry-information/info-gosudarstvennaya-usluga-po-gosudarstvennoy-registratsii-pestitsidov-i-agrokhimikatov/

پاسخ دهید