😉 درود بر خوانندگان و بازدیدکنندگان همیشگی من از سایت! حرم داستانی است درباره اینکه چگونه یک زن در لحظات سختی برای شوهرش، معشوق خود را به خانه آورده و با آن دو زندگی می کند.
"مشکل آمد - دروازه را باز کن"
چه کسی فکرش را می کرد، مطمئناً به آن فکر نمی کردم. من وارد حرمسرا شدم، چه اشتباه باشد!
ما با مارگاریتا در کارخانه ملاقات کردیم. من یک قفل ساز بودم و او زمان نگهدار. عشق؟ چه نوع عشقی؟ یکی دو بار مشروب خوردیم، اما وقتی مست شدیم، همه چیز شروع به چرخش کرد. ریتکا آپارتمان خودش را در شهر داشت، اما من تازه از روستا آمدم، یک اتاق اجاره کردم.
من و ریتا شروع به زندگی مشترک با او کردیم. و سپس او پرواز کرد. باید چکار کنم؟ ما یک عروسی ساده برگزار کردیم. یک دختر با ما به دنیا آمد، گنج پدر. آه، من چقدر آنجلای خود را دوست دارم، نمی توان گفت که انگار او را به عنوان یک فرشته داشتم.
پدرم فوت کرد و مادرم بلافاصله فلج شد و من با رضایت ریتا او را پیش خود بردم. ریتویلا از مادرم مراقبت می کرد، بسیار اهمیت می داد. خانه را فروختم و پول را به همسرم دادم.
بحران آمد که خانواده ما را هم گرفت. من کارم را از دست دادم. بخش ما کاملاً منحل شد. به همین دلیل من خیلی نگران بودم و دیگر نمی توانستم مثل یک مرد با ریتا باشم. شروع به نوشیدن کرد.
شوهر زنم
ریتا مدت زیادی مرا تحمل نکرد. یک بار مردی را آورد و اعلام کرد که با ما زندگی می کند. همسرم به مخالفت من پاسخ داد که می توانم با خیال راحت مادرم را ببرم و بیرون بیایم. و او نمی گذارد دخترش با من ارتباط برقرار کند. باید کنار می آمدم. من در اتاقی با مادرم، ریتا و سرگئی در اتاق دوم زندگی می کردم. دختر اتاق خواب خودش را داشت.
فکر کردن به اتفاقاتی که در اتاق خواب همسرم می‌افتد برایم غیرقابل تحمل بود، اما کاری از دستم برنمی‌آمد.
کم کم دخترم از من دور شد. بابا سرگئی همیشه با پول بود، او برای آنجلا من اسباب بازی ها و چیزهای زیادی خرید. افسرده شدم و تمام روز روی مبل دراز کشیدم.
ریتا همچنان از مادرم مراقبت می کرد و از خانه مراقبت می کرد و سرگئی در همه چیز به او کمک می کرد. او اغلب با تحقیر به من نگاه می کرد. بله، به خاطر ضعف و نداشتن اراده از خودم متنفر بودم.
ما دو سال اینجوری زندگی کردیم. دو سال گردن همسرم انگلی بودم که فقط به خاطر اینکه جایی برای رفتن نداشتم ساکت بود. از این گذشته، او مدتها پیش پول را برای فروش خانه خرج کرد. و ریتا حقوق بازنشستگی مادر را گرفت.
یک غروب پاییزی، مادرم آرام در خواب مرد. مارگاریتا دوباره درگیر مراسم خاکسپاری بود.
یک هفته بعد رفتم دنبال کار. دیگر نمی خواستم سربار باشم. من موفق شدم به عنوان یک قفل ساز در یک شرکت جدید شغلی پیدا کنم، جایی که آنها درآمد خوبی داشتند. من شروع به آوردن پول به خانه کردم و حتی احساس کردم که یک انسان هستم.
من فوراً با چشمانی کاملاً متفاوت به همسرم و معشوقش نگاه کردم. یک آپارتمان اجاره کرد و رفت. دخترم شروع کرد به دیدن من. گاهی اوقات می گفت اوضاع در خانه چگونه است، آنها را صدا می کرد تا دوباره با آنها زندگی کنند. من از ریتا برای هر کاری که در این زندگی برای من انجام داد سپاسگزار بودم، اما هرگز در حرمسرا زندگی نخواهم کرد.
🙂 دوستان نظرتون در مورد این داستان چیه؟ اگر داستان حرم را دوست داشتید، آن را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید.