ما این ملک را از سال 1984 در اختیار داریم. سپس شوهرم بننو بلچیکوف و من ، که تهیه کننده من نیز هستند ، زمینی در حومه تالین خریداری کردیم. در آن زمان یک مکان کاملاً متروک وجود داشت - دریا ، جنگل. و حتی پیشتر ، در آغاز قرن دوازدهم ، یک مزرعه کوچک استونی در اینجا قرار داشت. در محل خانه ما ، مزرعه ای وجود داشت که چندین دهه سنگ های غیر ضروری را در آن می غلتاندند. هنگامی که ما در حال پاکسازی منطقه بودیم ، 12 (!) کامیون کمپرسی از تخته سنگ را از محل خارج کردیم. تصور اینکه چگونه می توانیم با ساخت خانه کنار بیاییم دشوار بود ، به هر حال ، ما 10 ماه در سال سفر می کردیم. به یاد دارم که جراتم را جمع کردم و به کمیته اجرایی شهر رفتم. من خواستم این زمین و یک آپارتمان دو اتاقه را با یک اتاق چهار اتاقه عوض کنم. رد شد. و در آن شکل خشن که حتی اشکم جاری شد. من مطمئن بودم که مقامات از ما حمایت خواهند کرد: همراه با تیم نمو ، پول خوبی را به کشور آوردیم. اما اینطور نبود ، من از انجام این مبادله ممنوع بودم. با این حال ، اکنون از سرنوشت قدردانی می کنم که درخواست من برآورده نشد. از این گذشته ، اکنون ما مانند یک افسانه زندگی می کنیم: از خانه ما تا ساحل 500 متری ، یک پارک ملی در اطراف وجود دارد ، حتی یک آبشار در این نزدیکی است. و درعین حال ، تنها 7 دقیقه طول می کشد تا با ماشین به مرکز تالین برسید. آیا این خوشبختی نیست!
خانه باید از ابتدا ساخته می شد. ما نمی دانستیم از کجا شروع کنیم و برای کمک به یک معمار معروف مراجعه کردیم. و او چنین پروژه ای را برای ما ساخت! وی پیشنهاد ساخت یک عمارت سه طبقه را داد که در آن دو باغ زمستانی ، یک سالن بزرگ با کف شیشه ای و یک آکواریوم غول پیکر در آن تعبیه شده است. تصور می شد که عصرها چراغ ها را روشن کرده و ماهی ها را تحسین می کنیم. ما این ایده های خارق العاده را قاطعانه رد کردیم. من می خواستم خانه ای بسازم که بتوانید در آن زندگی کنید و جلوی دوستان خود را جلوه ندهید. کمی بعد ، مسئله برنامه ریزی به خودی خود حل شد. در آن زمان ، ما اغلب در فنلاند اجرا می کردیم و فقط عاشق یک ویژگی ملی فنلاندی ها شدیم - کاربردی بودن آنها. و ما تصمیم گرفتیم مانند دوستان فنلاندی خود خانه ای بسازیم. بدون ستون مرمر ، همه چیز بسیار کاربردی و سالم است ، با حداکثر استفاده از مواد طبیعی. نتیجه یک خانه فنلاندی دنج در مرکز استونی است. در یک سال و نیم ساخته شد.
برای شومینه از هیزم استفاده می کنیم. آتش برای چشم خوشایند است و راحتی ایجاد می کند. ما همچنین در روز ژان (تعطیلات ایوان کوپالا - تقریباً "آنتن") آتش بزرگی از این هیزم ها روشن می کنیم. ما دوست داریم با دوستان دور آتش جمع شویم ، برای گیتار بخوانیم و سیب زمینی را روی چوب "در یک مزرعه" سرخ کنیم. فضا نسبت به هر رستوران روح انگیزتر است. بنو خودش هیزم را می شکند. و از آنجا که ما اغلب از آنها استفاده نمی کنیم ، این توده چوبی برای مدت طولانی دوام می آورد.