مردم اغلب روابطی را حفظ می کنند که مدت هاست از بین رفته اند. از این گذشته ، خاطرات گرم روح را گرم می کند و این احساس را به وجود می آورد که هنوز همه چیز می تواند بهتر شود. در واقع، یادگیری رها کردن کسانی که زمانی نزدیک بودند و در معرض تجربه های جدید بودند، بسیار مؤثرتر است. چگونه انجامش بدهیم؟
هر رابطه ای چیزی به ما می آموزد، به لطف آنها رشد می کنیم. برخی ما را قوی‌تر و مهربان‌تر می‌کنند، برخی دیگر محتاط‌تر، کمتر اعتماد می‌کنند، و برخی به ما می‌آموزند که دوست داشته باشیم. با این حال، همه مردم لزوماً نباید در زندگی ما باقی بمانند، مهم نیست که خاطرات آنها چقدر خوشایند است.
دوستی ها، مانند روابط به طور کلی، در طول زندگی دستخوش تغییرات طبیعی می شوند. در دوران کودکی ما دوستان زیادی داریم و همه آنها بهترین هستند. در نوجوانی و جوانی، به عنوان یک قاعده، یک شرکت تاسیس وجود دارد، و در سی سالگی، اکثر مردم با یک، سال ها ثابت شده، بهترین دوست، و سپس با شانس می آیند.
در فرآیند تبدیل شدن به یک فرد، فرد موقعیت زندگی، معیارهای اخلاقی، اصول و قوانین خود را شکل می دهد.
و اگر در مرحله خاصی، با تشکیل یک محیط نزدیک، نمی توانید اهمیت زیادی برای این قائل شوید، با افزایش سن، این اصول بیشتر و واضح تر ظاهر می شوند. افرادی با ارزش های متفاوت در نهایت از محیط شما جدا می شوند و راه خود را می روند.
متأسفانه، اغلب مردم از مرتب کردن اوضاع، تحمل و انتخاب یک "دنیای بد" می ترسند. دلایل این امر متفاوت است:
ترس از بد جلوه دادن در چشم دیگران،
ترس از تغییر روش معمول زندگی،
ترس از دست دادن یک مزیت ثانویه
عدم تمایل به سوزاندن پل ها: حیف شد، آنها این همه ساختند!
معلوم می شود که شخصی به دلیل ترس از این که نمی تواند یا نمی تواند بدون دیگری کنار بیاید، خود را گروگان می کند. او به جای اینکه به جلو برود، در یک رابطه منسوخ گیر می کند.
مطمئن ترین راه این نیست که آدم را به زور نزدیک نگه داریم، بلکه نگاه واقع بینانه و هوشیارانه به وضعیت موجود داشته باشیم. شما باید به خودتان گوش دهید و به این سؤالات پاسخ دهید: چقدر در این رابطه راحت هستید؟ آیا این شخص با شما خوب است؟ شما واقعا نمی توانید بدون این شخص زندگی کنید یا این یک عادت / ترس / اعتیاد است؟
هرچه پاسخ شما صادقانه تر باشد، زودتر حقیقت را خواهید فهمید.
هیچ شخصی ملک شما نیست، هرکس خواسته ها، اهداف و برنامه های خود را دارد.
و اگر آنها از شما جدا می شوند، لازم نیست که عزیزتان را به هر طریقی به خودتان گره بزنید، دستکاری نکنید، سعی نکنید دوباره بسازید، بلکه رها کنید، تا به او فرصت دهید راه خودش را برود.
هم برای شما و هم برای دیگری آسان تر می شود، زیرا شما آزادی را انتخاب می کنید. شما می توانید بخش آزاد شده زندگی روزمره خود را با هر چیزی که می خواهید پر کنید - با اقوام و دوستانی که ممکن است واقعاً دلشان برای این کار تنگ شود، کار و خودشناسی و حتی فقط استراحت و سرگرمی ها.
به هر حال، بهتر است بدون ادعا و توهین متقابل، اما با تشکر و احترام متفرق شوید، زیرا زمانی که رابطه گرمی داشتید.