بطالت سرآغاز هر رذیله و تاج همه نیکی هاست.، فرانتس کافکا در دفتر خاطرات خود در سال 1917 نوشت. در واقع ، امروزه بیکاری اغلب در جامعه منفی تلقی می شود. در واقع ، غالباً غیر ضروری تلقی می شود ، حتی با تنبلی همراه است. و هنوز! بیکاریبیکاری به دلیل ریشه شناسی ریشه ای خود از آنجا سرچشمه می گرفت ، در دوران باستان یونانی یا رومی ، مختص افرادی بود که از فرصت فراوانی برخوردار بودند تا خود را پرورش دهند ، به سیاست بپردازند و بلاغت را حتی فلسفه بخوانند. و فرهنگ وقت آزاد امروز ، در چین ، هنر واقعی زندگی است. به نظر می رسد که جوامع غربی نیز در زمان پیوند دائمی بیش از حد، شروع به کشف فضایل خود کرده اند: جامعه شناسان و فیلسوفان حتی بیکاری را وسیله ای برای مبارزه با بهره وری غیرانسانی می دانند.

اصطلاح "بیکاری" که از نظر ریشه شناسی از واژه لاتین گرفته شده است "اوقات فراغت"، تعیین می کند "وضعیت کسی که بدون کار و بدون داشتن شغل دائمی زندگی می کند"، با توجه به تعریفی که فرهنگ لغت Larousse داده است. در اصل ، نقطه مقابل آن بود "کسب و کار"، که اصطلاح نفی از آن سرچشمه گرفت و کار سختی را که برای بردگان اختصاص داده شده بود ، برای طبقات پایین در جهان روم تعیین کرد. شهروندان یونانی و رومی ، سپس هنرمندان ، از طریق اوتیوم توانایی تأمل ، سیاست گذاری ، تدبر ، مطالعه را پیدا کردند. علاوه بر این ، برای توماس هابز ، "بیکاری مادر فلسفه است". 

بنابراین ، با توجه به زمان و شرایط ، بیکاری می تواند یک ارزش باشد: فردی که فعالیت زیاد ندارد ، می تواند خود را به طور کامل وقف یک فعالیت فرهنگی یا فکری کند ، مانند یونانیان و رومیان دوران باستان. به اما ، در جوامع کنونی که کار را تقدیس می کنند ، مانند ما ، بیکاری ، مترادف با بیکاری ، بیشتر دارای تصویر منفی است که با تنبلی و تنبلی مرتبط است. پس از آن ، طبق ضرب المثل رایج ، بیکاری مشاهده می شود ، "مثل مادر همه رذایل"به این تصویر بی فایده بودن فرد بیکار را به عنوان یک بازتاب به او می دهد.

با این حال ، امروزه بیکاری به ویژه توسط برخی از فیلسوفان یا جامعه شناسان مدرن و معاصر مورد ارزیابی مجدد قرار می گیرد: بنابراین می تواند ابزاری برای مبارزه با بهره وری ضد انسانی باشد. و نقاط قوت آن در اینجا متوقف نمی شود: بیکاری به شما امکان می دهد کمی فاصله بگیرید و در نتیجه بتوانید ایده های جدید ایجاد و توسعه دهید. 

شهروندان همچنین فرصتی را برای قدم گذاشتن در عقب می یابند ، و می توانند در وقت گذرانی آزاد یا مدیتیشن ، فلسفه ای از زندگی را که می تواند منجر به شادی و شادی شود ، مشاهده کنند. آیا در دنیایی که به سرعت و روبات سازی وظایف وعده داده شده است ، آیا بیکاری می تواند بار دیگر به یک شیوه جدید زندگی یا حتی نوعی مقاومت تبدیل شود؟ برای این منظور لازم است شهروندان آینده را از سنین پایین برای این حالت هوشیارتر آماده کنیم ، زیرا همانطور که پل موراند در تماس بیداری در سال 1937 نوشت ، "بیکاری به اندازه کار فضیلت می خواهد. نیازمند پرورش ذهن، روح و چشم، ذوق مراقبه و رویاها، آرامش است..

با عذرخواهی برای بیکاری، روبرت-لویی استیونسون می نویسد: بیکاری این نیست که کاری انجام ندهید ، بلکه انجام بسیاری از کارهایی است که در اشکال جزمی طبقه حاکم به رسمیت شناخته نشده است. " بنابراین، مدیتیشن، دعا، تفکر، و حتی خواندن، بسیاری از فعالیت‌هایی که گاهی توسط جامعه به عنوان بیهوده قضاوت می‌شوند، به همان اندازه فضیلت نیاز دارند که کار: و این شکل از بیکاری، همانطور که پل موراند می‌گوید، نیازمند است. "پرورش ذهن ، روح و چشم ، ذوق مدیتیشن و رویاها ، آرامش".

«انسانها برای انجام هیچ کاری واقعاً به زندگی و زمان نیاز دارند. ما در یک آسیب شناسی مرتبط با کار قرار داریم، جایی که هر کسی که کاری انجام نمی دهد لزوماً یک فرد تنبل است.، پیر ربی می گوید. و با این حال، حتی مطالعات علمی آن را نشان می دهد: وقتی در حالت آماده به کار است، در حالت مکث، مغز ساخته می شود. بنابراین ، هنگامی که ما اجازه می دهیم ذهن ما سرگردان شود ، بدون تمرکز حواس ، این با موج بزرگی از فعالیت در مغز ما همراه است که تقریباً 80 درصد انرژی روزانه را مصرف می کند: این چیزی است که در 1996 محقق ، بهارات بیسوال ، از دانشگاه کشف کرد. ویسکانسین

با این حال ، این زمینه فعالیت مغزی ، در صورت عدم وجود هرگونه تحریک ، امکان هماهنگ سازی فعالیت های مناطق مختلف مغز ما ، در هنگام بیداری و همچنین در خواب را فراهم می آورد. "این انرژی تاریک مغز ما ، (یعنی وقتی در حالت پیش فرض کار است) ، ژان کلود آمیزن را در کتاب خود نشان می دهد Les Beats du temps ، تغذیه کننده خاطرات ، رویاپردازی ها ، شهودها ، رمزگشایی ناخودآگاه ما از معنای وجود ما است. ".

به همین ترتیب ، مدیتیشن ، با هدف تمرکز توجه وی ، در واقع یک فرایند فعال است که طی آن فرد احساسات ، افکار خود را رام می کند ... و طی آن ارتباطات مغزی بازسازی می شود. برای روانشناس-روان درمانگر ایزابل سلستین-لوپیتو ، به نقل از Science et Avenir ، Méditer ، "این انجام یک کار حضور برای خود است که دارای دامنه درمانی است"به و در واقع ، در حالی که "بیشتر اوقات ، ما بر آینده تمرکز می کنیم (که احتمال دارد رخ دهد) یا بر گذشته فکر می کنیم ، مدیتیشن به معنای بازگشت به زمان حال است ، برای رهایی از تحریکات ذهنی ، قضاوت".

مدیتیشن باعث افزایش انتشار امواج مغزی مرتبط با آرامش عمیق و برانگیختگی آرام در افراد تازه کار می شود. در کارشناسان، امواج بیشتر مرتبط با فعالیت ذهنی شدید و برانگیختگی فعال ظاهر می شود. مدیتیشن حتی قدرت ماندگار کردن احساسات مثبت را در طول زمان ایجاد می کند. علاوه بر این، هشت ناحیه از مغز با تمرین مداوم مدیتیشن تغییر می‌کند، از جمله نواحی آگاهی بدن، تثبیت حافظه، خودآگاهی و احساسات.

دانستن نحوه توقف ، پرورش بیکاری: فضیلتی که در چین به عنوان حکمت در نظر گرفته می شود. و ما ، به گفته فیلسوف کریستین کایول ، نویسنده کتاب چرا چینی ها وقت دارندs ، بسیار برای به دست آوردن "برای اعمال نظم و انضباط واقعی از وقت آزاد به ما"به بنابراین باید یاد بگیریم که وقت بگذاریم ، لحظات خود را در زندگی غالباً فعالمان تحمیل کنیم ، اوقات فراغت خود را مانند یک باغ پرورش دهیم…

درست مانند خود ژنرال دوگل ، که برای توقف ، پیاده روی با گربه خود یا دستیابی به موفقیت وقت گذاشت و حتی بد دانست که برخی از همکارانش هرگز متوقف نمی شوند. "زندگی کار نمی کند: کار بی پایان شما را دیوانه می کند"، ادعا کرد شارل دوگل

به خصوص اینکه کسالت ، به خودی خود ، دارای فوایدی است ... آیا ما مرتباً تکرار نمی کنیم که خوب است اجازه دهیم کودکان خسته شوند؟ ذکر شده در مجله زنان، روانشناس استفان والنتین توضیح می دهد: "کسالت بسیار مهم است و باید در زندگی روزمره کودکان جای خود را داشته باشد. این یک عامل اساسی برای توسعه آن است، به ویژه برای خلاقیت و بازی آزاد. "

بنابراین ، یک کودک بی حوصله به جای وابستگی به محرک های خارجی ، که اغلب بسیار زیاد یا حتی بسیار زیاد هستند ، تحت محرک های داخلی خود قرار می گیرد. این زمان گرانبها که طی آن کودک خسته می شود ، دوباره نشان دهنده استفان والنتین است ، "به او اجازه می دهد با خودش روبرو شود و به مشاغل فکر کند. این خلأ احساس شده به بازیها ، فعالیتها ، ایده های جدید تبدیل می شود ... "

چه می شد اگر بیکاری به سادگی راهی به سوی خوشبختی بود؟ اگر دانستن چگونگی جدا شدن از بی تابی مدرن، کلید یک زندگی شاد، راهی به سوی شادی های ساده بود؟ هرمان هسه، در هنر بیکاری (2007)، ابراز تاسف می کند: "ما فقط می توانیم متاسف باشیم که کوچکترین حواس پرتی ما مدتی است که تحت تأثیر بی حوصلگی مدرن قرار گرفته است. روش لذت بردن ما به سختی تب و طاقت فرسا تر از تمرین حرفه ما است. ” هرمان هسه نیز اشاره می کند که با اطاعت از این شعار که فرمان می دهد "برای انجام حداکثر کار در حداقل زمان"، با وجود افزایش سرگرمی ، نشاط در حال کاهش است. فیلسوف آلن نیز به این سمت می رود ، که در سال 1928 در کتاب خود نوشت درباره شادی که "اشتباه اصلی زمان ما جستجوی سرعت در همه چیز است".

دانستن نحوه توقف ، برای مدیتیشن ، صحبت ، خواندن ، سکوت وقت بگذارید. حتی ، نماز خواندن ، که شکل خاصی از آن است"فکر بیکاری"… جدا شدن از فوریت ها ، رهایی از این نوع برده داری مدرن که جوامع متصل ما به آن تبدیل شده اند ، جایی که مغز ما دائماً توسط فناوری دیجیتال ، شبکه های اجتماعی و بازی های ویدئویی مورد استفاده قرار می گیرد: همه اینها نیز نیاز به آموزش خاصی دارد. به عنوان مثال ، در یک مدل جدید از جامعه ، جایی که درآمد معیشتی جهانی به کسانی که مایلند بیکار باشند ، اجازه می دهد تا درگیر آشفتگی شوند "سرعتی که ماشین ها را فرسوده می کند و انرژی مصرف می کند ، که مردم را گول می زند" (آلن) ، شادی جدیدی که هم اجتماعی باشد و هم فردی می تواند ظاهر شود. 

در پایان ، آیا نمی توانیم از مارسل پروست ، که در Journées de lecture نوشت ، نقل قول کنیم: "ممکن است در دوران کودکی ما روزهایی نباشد که ما آنقدر کامل زندگی کنیم که فکر می کردیم بدون زندگی در آن ها ترک کرده ایم ، آنهایی که با کتاب مورد علاقه خود گذرانده ایم. همه چیزهایی که به نظر می رسید آنها را برای دیگران برآورده کرده است و ما آنها را مانع مبتذل برای رضایت الهی می دانیم ... "