آپارتمان ایگور ورنیک: عکس

"من مانند پدرانی نخواهم بود که در گوشه و کنار فریاد می زنند که فرزندی شگفت انگیز دارند. من فقط می گویم: من یک پسر نابغه دارم (گریگوری 14 ساله است ، این پسر بازیگری از ازدواجش با ماریا است. ورنیک در سال 2009 از او جدا شد. - تقریبا "آنتن") ، - ایگور لبخند زد وقتی ما به ملاقات او آمد "اما این بدان معنا نیست که من او را کورکورانه می پرستم. من از نزدیک اتفاقاتی که در زندگی گریشا می افتد را دنبال می کنم.

من و پسرم قطعا دوستان خوبی هستیم. ما تصمیم گرفتیم با او به یک ماجراجویی بپردازیم: ما با هم پروژه مدرسه موسیقی را در کانال U میزبانی کردیم (یک نمایش واقعی که در آن کودکان 8 تا 14 ساله در ژانرهای مختلف موسیقی شرکت کردند. - تقریبا "آنتن ها). برای پسرش ، این اولین کار او به عنوان مجری است. اما چقدر تحمل کرد! شخصیت احساس می شود. البته همه چیز به طور کامل کار نمی کند. گریشا دارای ارگانیک زنده است ، اما در مرحله اول او رفتار خود را مهار کرد. در مورد دیکته نیز مشکلاتی وجود داشت: به نظر می رسید که او کلمات را واضح تلفظ می کند ، اما من او را تصحیح کردم.

من خودم مجبور بودم در یک زمان با این کار کنم. وقتی وارد تئاتر شدم ، نمی توانستم از هیجان صحبت کنم - دهانم خشک شده بود. سعی کردم آدامس بجویم و آب را همه جا با خودم حمل کردم ، اما هیچ کمکی نکرد. من با هیجان نه پس از یک سال ، نه دو سال بعد ، بلکه خیلی دیرتر کنار آمدم ، وقتی فهمیدم که نکته اصلی این است که به هیجان فکر نکنم.

و با نگاه کردن به گریشا ، من میزان مسئولیت او را تصور کردم: تماشاگران ، هیئت منصفه ، دوربین ها ، چراغ های راهنما ، و هیچ کس اجازه نمی دهد. من صادقانه فکر می کنم که این آزمایش قلم درس خوبی برای گریشا بود. شما باید به صحنه عادت کنید ، تا آن را بفهمید. و آنچه مفید است ، در پروژه گریشا بچه هایی را دید که علاقه زیادی به کار خود داشتند ، و متوجه شد انجام دادن کاری که دوست دارید چقدر عالی است. "

گریشا:

"پدر گاهی می پرسد وقتی بزرگ می شوم می خواهم چه شوم. و من هنوز نمی دانم چه بگویم. البته من دوست دارم راه او را ادامه دهم و نقش مجری تلویزیون را دوست داشتم. اگر از کودکی در چنین محیطی پرورش یافته باشید ، فکر کردن در مورد حرفه معلم یا پزشک بسیار عجیب خواهد بود: پدربزرگ مدیر ارشد پخش ادبی و نمایشی در رادیو است ، اکنون معلم مدرسه تئاتر هنر مسکو است. ، عمو مجری تلویزیون و سردبیر مجله است ، عموی دیگر از مدرسه فارغ التحصیل شد-استودیو تئاتر هنر مسکو ، پدر-بازیگر تئاتر و سینمای هنر مسکو ".

"اکنون گریشا در حال تحصیل موسیقی است. اما رابطه او با او هنوز یک عاشقانه سرسختانه پرشور نیست. حداقل خوب است که او در حال حاضر با لذت پیانو می زند ، نه از زیر چوب. اما لحظاتی بود که پسر در آشپزخانه سر خود را به کمد می کوبید و می گفت: "من از این موسیقی متنفرم!" و تگرگ روی گونه هایش جاری شد. من حتی نمی دانستم که اشک می تواند اینقدر بزرگ باشد. قلبم از درد می شکست. اما من فهمیدم که قبول کردن غیرممکن است: اگر من قبول کردم ، شکست او بود ، نه من. و حتی در آن زمان گریشا تصمیم می گرفت که ترحم می تواند به چیزی در زندگی برسد. به عنوان مثال ، مادرم ، در کودکی ، من را وادار می کرد که برای هر تمرین موسیقی انجام نشده ، ده بار کبریت روی زمین بگذارم. اما اکنون از پدر و مادرم سپاسگزارم که موسیقی در زندگی من وجود دارد ، این که من آهنگ می نویسم و ​​می خوانم.

اخیراً من به گریشا یک گیتار دادم با این عبارت: "همیشه جایی نیست که با دختری تنها بمانید ، پیانو در دست شماست ، اما ممکن است گیتار باشد." او چند آکورد نشان داد ، پسر بلافاصله بر آنها مسلط شد و نگاهی تازه به آهنگهای گروههای مورد علاقه خود انداخت. حالا او حتی می تواند در کنار آنها بازی کند. البته امروزه گیتار همان تأثیر قبلی را ندارد. می توانید هر گجتی را روشن کرده و هر ملودی را پخش کنید. ببینیم گریشا می خواهد گیتار بزند یا نه.

اما پسر عاشق رقصیدن جدی است. بریک رقص بالا می رود. از لحظه رقصیدن پسر ظاهر او تغییر کرده است. قبل از آن ، او آنقدر چاق بود ، مشخص نیست که در چه کسی است. در کودکی ، بزرگسالان با ترحم به من نگاه می کردند ، همیشه سعی می کردند با چیزی به من غذا بدهند. و گریشا وقتی به رقص می رفت دراز کشید ، عضلات و شکم داشت. متأسفانه اکنون او کلاس های معمولی را رها کرده است. اولا ، بسیاری از موضوعات جدید و دشوار برای گریشا در مدرسه ظاهر شد ، و ثانیاً ، او به طور کامل بریک رقص را تسلط داشت و اکنون می خواهد جهت خود را تغییر دهد-مثلاً به هیپ هاپ برود. ما در این مورد بحث می کنیم. "

"اتفاقی افتاد که گریشا اینجا عشایر است - او با من زندگی می کند ، سپس با مادرش. البته زندگی در دو خانه آسان نیست ، اما پسر با آن سازگار شده است. نکته اصلی این است که گریشا احساس می کند: پدر و مادر او را دوست دارند ، او تنها نیست.

یکبار یکی از معلم های کلاس با من تماس گرفت و گفت: «ببین چگونه گریشا رفتار می کند. اگر اتفاقی در کلاس رخ دهد ، مطمئناً او محرک است. می گویم: "من فقط نمی توانم آن را باور کنم." و در این لحظه من دژاوو دارم. من به یاد دارم که پدرم چگونه در مقابل معلم ایستاده است ، و او به او می گوید: "اگر چیزی در کلاس اتفاق بیفتد ، پس ایگور مقصر است." و پدر جواب می دهد: "من نمی توانم باور کنم."

و یکبار معلم کلاس با من تماس گرفت تا درباره لباس گریشا بحث کنم.

او می گوید: "همه چیز از ظاهر شروع می شود." - بدون کراوات ، پیراهن در آن پوشیده نشده است ، و بالاخره ، به کفش های ورزشی او نگاه کنید ، آیا یک دانش آموز می تواند با چنین کفش هایی راه برود؟ من جواب می دهم و پاهایم را زیر میز پنهان می کنم ، "شما کاملاً درست می گویید ، زیرا من دقیقاً با همان کفش های کتانی به گفتگو آمدم. علیرغم تفاوت سنی ، من و پسرم شبیه هم لباس می پوشیم. سپس ، وقتی من و گریشا سوار ماشین می شویم و رانندگی می کنیم ، هنوز به او می گویم: "پسر ، می دانی ، کفش های کتانی ، البته ، سلیقه و سبک است. اما تمرکز چیزی است که باید در خود پرورش دهید. "بنابراین ما به نوعی خندیدیم و جدی صحبت کردیم. و هیچ دیواری بین ما نیست. "