بیایید چیزهایی را که کودکان را خوشحال می کنند (یا هیستریک) رتبه بندی کنیم:
1. هدایای کریسمس را باز کنید.
2. هدایای تولد را باز کنید.
3. در یک استخر شنا کنید.
مشکل این است که انسان، حتی اگر XNUMX ماه را در مایع آمنیوتیک خود سپری کرده باشد، در بدو تولد نمی تواند شنا کند. همچنین وقتی تابستان می آید، با سواحل و استخرهایش، پدر مسئول می خواهد با آموزش اصول کرال سینه یا کرال پشت، امنیت فرزندانش را تضمین کند. من شخصاً برنامه ریزی کرده بودم که آن را برای شناگران نوزاد ثبت کنم، اما بالاخره فراموش کردیم، زمان به سرعت می گذرد.
بنابراین اینجا ما در لبه استخر با یک کودک 3 ساله، در زمان دستورالعمل هستیم.
- می توانید در آب بروید، اما فقط با بازوبند و در حضور یک بزرگسال.
کودک ساعت ها در استخر بازی می کند، به پدرش آویزان می شود، پدرش او را تشویق می کند، به او نشان می دهد که چگونه پاهایش را لگد بزند و سرش را زیر آب بگذارد. لحظه ممتاز، شادی ساده. حتی اگر بعد از مدتی دیگر نتوانید خوشحال باشید. تعطیلات است، ما فقط می خواهیم روی صندلی حمام آفتاب بگیریم.
کودک می گوید یک روز خوب (در واقع سال بعد) من می خواهم به تنهایی با بازوبند شنا کنم.
والدین خدا را شکر می کنند که شناورها را اختراع کرد تا به آنها اجازه دهد در حالی که کودک نوپا در امنیت پارو می زند، کتابی بخوانند. اما آرامش هرگز حاصل نمی شود و مدتی بعد کودک چنین می گوید:
- چگونه بدون بازوبند شنا می کنید؟
سپس پدر به استخر برمی گردد.
– اول سعی می کنیم پلانک کنیم، پسر.
کودک با حمایت دست های پدری روی پشت، دست ها و پاها در یک ستاره می نشیند.
- ریه های خود را پمپ کنید.
پدر دستی را بر می دارد.
سپس یک ثانیه
و کودک غرق می شود.
طبیعی است، بار اول کار نمی کند. ما آن را ماهیگیری می کنیم.
پس از چند بار تلاش، پدر دستانش را برمی دارد و کودک در حالی که لبخندی بر لب داشت شناور می شود. پدر مهربان (هر چند هوشیار) سر مادر فریاد می زند: «فیلم، فیلم، لعنتی، ببین، پسر ما می تواند شنا کند، تقریباً» که غرور کودک را تقویت می کند، که بسیار زیاد است، اما نه به اندازه پدر. . .
برای جشن گرفتن، وقت آن است که دو موهیتو سفارش دهید (و یک گرانادین برای کوچولو، لطفا).
فردا صبح. 6:46 صبح
- بابا میریم شنا؟
پدر که هنوز آثاری از موهیتو در خونش وجود دارد، به نوادگان مشتاقش توضیح می دهد که استخر تا ساعت 8 صبح باز نمی شود. کودک سری تکان می دهد.
سپس در ساعت 6:49 صبح می پرسد:
- ساعت 8 است؟ شنا کنیم؟
ما نمی توانیم او را سرزنش کنیم. او می خواهد از مهارت های جدید خود استفاده کند.
در ساعت 8 شدید، کودک به داخل آب می پرد، تخته می زند، شناور می شود، پاهایش را لگد می زند. او به جلو حرکت می کند. از عرض استخر شنا عبور کنید. تنها. بدون بازوبند. او شنا می کند. او در 24 ساعت یک جهش کوانتومی انجام داد. چه استعاره ای بهتر از آموزش؟ ما یک موجود نوجوان را حمل می کنیم، او را همراهی می کنیم و او به تدریج از خود جدا می شود و استقلال خود را می گیرد تا هر چه بیشتر به سوی تحقق سرنوشت خود برود.