نوجوان نمی خواهد بزرگ شود: چرا و چه باید بکند؟

در واقع ، نوجوانان 17 ساله به جبهه می رفتند ، کارگاه ها را زیر نظر داشتند ، استانداردهای استاخانوف را برآورده می کردند ، اما اکنون آنها نمی توانند باسن خود را از لپ تاپ جدا کنند. کودکان امروزی (بگذارید رزرو کنیم: البته نه همه) ، تا آنجا که ممکن است ، سعی می کنند بزرگ شدن را به تأخیر بیندازند ، یعنی توانایی برنامه ریزی زندگی ، مسئولیت اقدامات ، اتکا به نقاط قوت خود. "آیا این برای آنها بسیار راحت است؟" - ما از یک متخصص پرسیدیم.

آنا گلوتا ، روانشناس بالینی می گوید: "این مشکل واقعاً وجود دارد." - طولانی شدن دوران نوجوانی همزمان با تغییر هنجارهای اجتماعی و افزایش سطح زندگی بود. پیش از این ، "بزرگ شدن" اجتناب ناپذیر و اجباری بود: اگر حرکت نکنید ، از گرسنگی به معنای واقعی یا مجازی این کلمه می میرید. امروزه نیازهای اساسی کودک تا حد زیادی برآورده شده است ، بنابراین نیازی به کارخانه رفتن برای کار پس از کلاس 7 برای تغذیه خود ندارد. والدین باید چکار کنند؟

آیا توجه کرده اید که کودک به چیزی علاقه دارد؟ از انگیزه او حمایت کنید ، لذت فرایند را به اشتراک بگذارید ، نتیجه را تشویق و تأیید کنید ، در صورت لزوم (نه به جای او ، بلکه با او) کمک کنید. اولین مهارتها برای ترکیب دو عمل در یک زنجیره و دستیابی به نتیجه در سن 2 تا 4 سالگی آموزش داده می شود. کودک می تواند تنها با انجام کاری با دستانش تجربه لازم را کسب کند. بنابراین ، آن دسته از کودکانی که در آپارتمان هایی بزرگ می شوند که همه چیز غیرممکن است ، اما شما فقط می توانید کارتون تماشا کنید و یک تبلت در دست داشته باشید ، این مهارت ها توسعه نمی یابد و در آینده این کسری به مطالعه (در سطح ذهنی) منتقل می شود. کودکانی که در یک روستا یا یک خانه خصوصی بزرگ می شوند ، که مجاز به دویدن زیاد ، بالا رفتن از درختان ، پرش به گودال ، آبیاری گیاهان در سنین پایین هستند ، مهارتهای فعالیت عالی را به دست می آورند. آنها همچنین با تمایل بشقاب های آشپزخانه را می چینند ، کف ها را جارو می کنند و تکالیف خود را انجام می دهند.

• اگر دخترتان با س “ال "مادر ، آیا می توانم امتحان کنم؟" به آزمون نزدیک شد. روغن جوش را خاموش کنید ، یک پای را با هم قالب کنید ، سرخ کنید و پدر را سرو کنید. و تعریف کردن را فراموش نکنید!

اگر مادری همیشه خسته ، تکان خورده ، ناراضی باشد ، کارهای خانه را با ناله انجام دهد ، "چقدر از همه خسته شده اید" ، او مانند یک زحمت سخت به سر کار می رود و فقط در خانه شکایت می کند که همه چیز بد است ، نمی توان در مورد آن صحبت کرد. هرگونه تربیت استقلال کودک از هر طریق ممکن از چنین "بزرگسالی" اجتناب می کند ، فقط از رفتار شما تقلید کنید. نوع دیگر "همه به من مدیون هستند" است. خود والدین عادت دارند فقط از مصرف منفعل لذت ببرند ، برای کار ارزش قائل نیستند یا مجبور به کار می شوند ، به کسانی که به خوبی زندگی می کنند حسادت می کند. کودک نیز چنین ارزشهایی را تقلید می کند ، حتی اگر با صدای بلند به او گفته نشود.

• بابا ، نه ، نه ، بله ، او به کودک می گوید (نیمه شوخی ، نیمه جدی): "شما رئیس جمهور نمی شوید ، باید پسر رئیس جمهور به دنیا می آمدید." یا: "به یاد داشته باش ، پسر ، یک عروس ثروتمند با مهریه انتخاب کن ، تا در کار راحت تر باشی." آیا فکر می کنید این عبارات به او انگیزه می دهد؟

در 50 سال گذشته ، جامعه نسبت به افرادی که رفتار و ارزش های آنها با هنجارهای پذیرفته شده متفاوت است ، مدارا کرده است. فمینیسم ، فاقد کودک ، جوامع دگرباش جنسی و غیره ظاهر شده است. بنابراین ، آزادسازی عمومی ، رد تعلیم و تربیت تنبیهی و نگرش انسانی نسبت به افراد وابسته ، از جمله به این واقعیت منجر می شود که بخشی از جوانان چنین شیوه زندگی را انتخاب می کنند. در حال حاضر ، ما نمی توانیم فرزندان خود را مجبور کنیم که بخواهند همانطور که ما زندگی می کنند ، زندگی کنند.

• این دختر رویای فتح مدلهای راهرو جهان را دارد و ساعت ها وقت خود را صرف مطالعه مجلات براق می کند. سر طاس او را با سخنرانی های بی پایان نخورید! به احتمال زیاد ، او به الگوی مادر مهربان و دلسوز خانواده نزدیک نیست.

و با این حال ، اگر می خواهید در دخترتان حساسیت ، مهربانی و دلسوزی را پرورش دهید ، از امروز نمونه ای از این فضایل باشید. ازدواج سالم چیزی است که می توانید به عنوان مهریه به فرزند خود بدهید. و سپس خود او ، همانطور که می تواند و می خواهد.

• هر کس که بچه ها می خواهند تبدیل شوند - یک بازیگر ، یک مدل لباس ، یا یک داوطلب در آفریقا - از انتخاب آنها حمایت می کند. و به یاد داشته باشید که الگوهای سنتی در برابر مشکلات محافظت نمی کنند. "مردان واقعی" بیشتر از سایرین بر اثر سکته های قلبی و مغزی می میرند و زنان مهربان و دلسوز بیشتر قربانی مستبد می شوند.

استقلال در زندگی روزمره ، که ما موفق شدیم آن را در یک نوجوان پرورش دهیم ، زمانی آشکار می شود که شما (به طور مشروط) در آنجا نیستید. در حضور والدین ، ​​کودک خود به خود کودکانه رفتار می کند. بنابراین ، بیشتر اوقات از خود فاصله بگیرید و خود را در دست نگه دارید وقتی تمایل غیرقابل تصور برای تمیز کردن کفش های "پسر محبوب" شما ایجاد می شود. این مهم است که یاد بگیرید چگونه مرزها را با کودکان بزرگسال تقسیم کنید.

• دختر با اکراه همه چیز را در اتاق مرتب می کند و عنوان شلخته را از والدینش دریافت می کند. و با شروع زندگی با مردی جوان جدا از والدینش ، او با خوشحالی نظافت می کند و آشپزی را فرا می گیرد. پدر جوان مشتاقانه به قنداق زدن نوزاد کمک می کند ، شب ها نزد او می ایستد ، اما به محض اینکه مادرش برای "کمک به نوزاد" می آید ، بلافاصله پژمرده می شود و به تلویزیون می رود. آشنا بنظر رسیدن؟

اخیراً تعداد کودکان مبتلا به ADHD (اختلال نقص توجه و بیش فعالی) رو به افزایش است. چنین کودکانی بی نظم ، تکانشی ، بیقرار هستند. برنامه ریزی برای اقدامات فعلی برای آنها دشوار است ، چه برسد به اینکه در مورد برنامه های زندگی یا انتخاب حرفه صحبت کنند. اجرای هرگونه فعالیت مرتبط با دستاوردها باعث افزایش تنش احساسی و استرس در آنها می شود. او برای حفظ خود از شرایط دشوار اجتناب می کند.

• پسر ، که دو سال درس خوانده بود ، به دلیل واکنش مادرش به دو نفر در دفتر خاطراتش ، مدرسه موسیقی را رها می کند. به این س “ال که "آیا شما عاشق گیتار نیستید؟" پاسخ می دهد: "من عاشق هستم ، اما من رسوایی نمی خواهم."

بسیاری از کودکان مدرن دارای کمبود کیفیت ارادی هستند - آنها منفعل هستند ، با جریان پیش می روند ، به راحتی تحت تأثیر شرکت های بد قرار می گیرند و تمایل دارند به دنبال سرگرمی های اولیه باشند. آنها انگیزه های بالاتری از وظیفه ، افتخار ، مسئولیت ایجاد نمی کنند ، رفتار منوط به احساسات و انگیزه های لحظه ای است.

• در کار و زندگی شخصی ، چنین فردی غیرقابل اعتماد است ، اگرچه بی ضرر است. به عنوان مثال - قهرمان فیلم "Afonya". "شما باید ازدواج کنید ، Afanasy ، ازدواج کنید! - چرا؟ آیا آنها نیز باید مرا از خانه بیرون کنند؟ ”نحوه کمک به چنین کودکانی برای یافتن جایگاه شایسته خود در زندگی یک مشکل بزرگ است. کسی با ورزش کمک می کند ، کسی یک بزرگسال معتبر است.