برادران و خواهران: چگونه اختلافات خود را حل کنیم؟

"برادرم اسباب بازی مرا گرفت"

تا 6-7 سالگی، کودکان از نظر عاطفی بسیار نابالغ هستند. کودک تا سن 3 سالگی شروع به ادغام حس مالکیت نمی کند. تا آن زمان، او خود محور است: او جهان را از خود زندگی می کند. همه چیز در اختیار اوست. زنگ می زند، پدر و مادرش می آیند. وقتی اسباب‌بازی برادرش را می‌گیرد، ممکن است به این دلیل باشد که آن را جالب می‌بیند یا سعی می‌کند با برادرش ارتباط برقرار کند. همچنین می تواند حسادت، کسالت…

راه حل والدین جایگزینی را امتحان کنید. اگر ماشین آبی را برد، به جای آن ماشین قرمز را به او پیشنهاد دهید. اما مراقب باشید، زیرا برای یک کودک نوپا همان اسباب بازی نیست. این به شما بستگی دارد که ماشین را رانندگی کنید تا او بفهمد که همان استفاده ای را دارد که سوار کرده بود. شما باید بازی را شروع کنید.

"وقتی می خواهم تنها باشم او به اتاق من می آید"

اینجا بحث فضاست، احترام به حریم شخصی دیگری. درک آن برای کودک خردسال پیچیده است. او ممکن است احساس طرد شدن کند و آن را به عنوان از دست دادن عشق درک کند.

راه حل والدین می توانید به او توضیح دهید که خواهرش در حال حاضر نمی خواهد با او بازی کند. او به او خواهد گفت که چه زمانی می تواند برگردد. او به یک لحظه نیاز دارد، اما نهایی نیست. او را در آغوش بگیرید و با او بروید تا چیز دیگری به او پیشنهاد دهید: داستان بخوانید، پازل بسازید... از آنجایی که پیوند دیگری کنترل می‌شود، زندگی کردن با این پیوند دشوارتر خواهد بود. خلاء وجود ندارد.

"تو زمان بیشتری را صرف بازی با او کردی"

همیشه نمی توان به اصل برابری احترام گذاشت. اگر والدین باید خود را برای هر خریدی، هر لحظه ای که سپری می کنند، توجیه کند، به سرعت غیرقابل زندگی می شود! ما اغلب این اشتباه را مرتکب می‌شویم که می‌خواهیم با گفتن «این درست نیست، اطمینان دهیم. ببین، دفعه دیگه تو هم حقش رو داشتی.» اما این فقط میل به شمارش همه چیز را تغذیه می کند. کودک با خود گفت: اینجا پدر و مادر من هم مهم هستند. به این دلیل است که من حق دارم این کار را انجام دهم. «موقعیت بسیاری از مشاجرات… 

راه حل والدین کارها را بر اساس نیازها و انتظارات فرزندانتان انجام دهید، نه بر اساس آنچه برادر یا خواهر او داشته است. خودتان را برای متقاعد کردن فرزندتان توجیه نکنید. به جای آن، بگویید: «باشه. چه چیزی نیاز دارید ؟ چه چیزی شما را خوشحال می کند؟ از خودتان، نیازهایتان بگویید. نه از برادرت هر کس به زبان خودش صحبت می کند. از فرزندتان بپرسید که چگونه می داند که دوستش دارید. خواهید دید که به کدام زبان حساسیت بیشتری دارد. این به شما کمک می کند تا نیازهای آنها را بهتر برآورده کنید. گری چپمن در کتاب خود با عنوان «5 زبان عشق» توضیح می‌دهد که برخی از مردم نسبت به هدایا، زمان ممتاز، به کلمات قدردانی، خدمات ارائه شده یا حتی در آغوش گرفتن حساس‌تر هستند.

"من هم مثل خواهرم می خواهم"

رقابت و حسادت ذاتی خواهر و برادر است. و خیلی وقت ها کافی است یکی چیزی بخواهد تا دیگری هم به آن علاقه مند شود. میل به تقلید، بازی کردن، تجربه همان احساسات. اما خرید همه چیز به صورت تکراری راه حلی نیست.

راه حل والدین اگر بچه ها واقعا کوچک هستند، باید داوری کنید. می توانید بگویید: «در حال حاضر با آن عروسک بازی می کنی. وقتی زنگ ساعت زنگ می زند، خواهر شماست که اسباب بازی را بردارد.» بیداری این مزیت را دارد که داوری خنثی تر از والدین است. اگر بزرگتر هستند، داور نباشید، بلکه میانجی باشید. «دو بچه و یک اسباب بازی وجود دارد. من، من یک راه حل دارم، بردن اسباب بازی است. اما من مطمئن هستم که شما دو نفر ایده بهتری پیدا خواهید کرد. همان اثر را ندارد. بچه ها یاد می گیرند که مذاکره کنند و نقاط مشترک پیدا کنند. مهارت های مفید برای زندگی آنها در جامعه.

او حق دارد شب ها تلویزیون تماشا کند نه من.

به عنوان یک والدین، اغلب افسانه برابری را در ذهن دارید. اما آنچه ما به فرزندانمان مدیونیم انصاف است. این است که به فرزندتان آنچه را که در یک زمان معین نیاز دارد، بدهید. اگر مثلاً 26 بپوشد و دیگری 30 بپوشد، خریدن 28 برای هر دو فایده ای ندارد!

راه حل والدین باید توضیح دهیم که با افزایش سن، حق داریم کمی دیرتر بیدار بمانیم. این امتیاز، زمانی که بزرگتر شود نیز از آن برخوردار خواهد شد. اما در حالی که او کوچک است، برای خوش فرم بودن به خواب بیشتری نیاز دارد.

"او از من بهتر است" ، "او از من زیباتر است"

مقایسه بین فرزندان ما اجتناب ناپذیر است زیرا ذهن به این شکل عمل می کند. مفهوم طبقه بندی نیز از مهدکودک آموزش داده می شود. تعجب آور است که کودک فکر کند که پدر و مادری مشابه برادرش (خواهر خود) دارد، اما آنها یکسان نیستند. بنابراین او بسیار وسوسه می شود که خود را مقایسه کند. اما ما نباید به این واکنش دامن بزنیم.

راه حل والدین به جای گفتن "اما نه"، باید به احساسات کودک، احساسات او گوش دهید. وقتی باید بشنویم که چرا چنین فکری می کند، می خواهیم به او اطمینان دهیم. "چرا اینطوری میگی؟ او چشمان آبی دارد، بله.» سپس می‌توانیم «مراقبت عاطفی» انجام دهیم و آنچه را که در فرزندتان مثبت می‌بینیم، با بیان این جمله بگوییم: «می‌فهمم که شما غمگین هستید. اما آیا می خواهید آنچه را که در شما می بینم به شما بگویم؟ و در اینجا از مقایسه اجتناب می کنیم.

"من نمی خواهم وسایلم را به خواهرم قرض بدهم"

اثاثیه شخصی کودکان اغلب بخشی از آنها، از جهان و قلمرو آنهاست. بنابراین آنها به سختی می توانند خود را از آن جدا کنند، به خصوص در جوانی. کودک با امتناع از قرض دادن وسایل خود نیز می خواهد نشان دهد که بر برادر و خواهر خود قدرت دارد.

راه حل والدین باید از خود بپرسید که می خواهید به فرزندتان چه چیزی بیاموزید: سخاوت به هر قیمتی؟ اگر او این کار را با دل بد انجام دهد، می تواند بیش از یک ارزش تبدیل به یک اتوماسیون شود. اگر به او حق می‌دهید که اسباب‌بازی‌هایش را قرض ندهد، به او توضیح دهید که دفعه بعد باید بپذیرد که برادر یا خواهرش نیز وسایلش را به او قرض نمی‌دهند.

"مامان، او مرا می زند"

این اغلب نتیجه عدم کنترل، یک مغز عاطفی بیش از حد نابالغ است. کودک یک استراتژی صلح آمیز برای حل تعارض پیدا نکرد. او نتوانسته است با کلمات آنچه را که او را ناراضی است بیان کند و بنابراین برای نشان دادن نارضایتی خود به خشونت متوسل می شود.

راه حل والدین وقتی توهین یا ضرب و شتم وجود داشته باشد، ممکن است آسیب زیادی به شما وارد کند. بنابراین ما باید مداخله کنیم. برخلاف آنچه که معمولا انجام می شود، بهتر است ابتدا با قربانی برخورد کنید. اگر از عمل خود پشیمان شد، متجاوز می تواند مثلاً سراغ مرهم برود. نیازی نیست از او بخواهید که بوسید زیرا قربانی مطمئناً نمی خواهد که او به او نزدیک شود. اگر آزاردهنده بیش از حد آشفته است، او را از اتاق بیرون بیاورید و بعد سرد با او صحبت کنید. از او دعوت کنید تا راه حلی جایگزین برای خشونت بیابد: «دفعه بعد که مخالفت کردید چه کاری می توانید انجام دهید؟ ". نیازی نیست به او قول بدهید که اگر جایگزینی نداند دیگر این کار را انجام نخواهد داد.

"او باربی مرا شکست"

به طور کلی، زمانی که شکستگی وجود دارد، ناخواسته است. اما خسارت وارد شده است. وقتی مداخله می کنید، شخصیت را از رفتار متمایز کنید. دلیلش این نیست که ژست شاید به این معنی باشد که کودک آدم بدی است.

راه حل والدین در اینجا نیز باید مانند حالت تجاوز عمل کرد. ما اول مراقب کسی هستیم که غمگین است. اگر امکان تعمیر وجود دارد، کودک شکسته باید شرکت کند. به او بفهمانید که فرصتی برای جبران آن دارد. او می آموزد که اعمال عواقبی دارند، که n می تواند اشتباه کند، پشیمان شود و سعی کند آنها را اصلاح کند. در عین حال او را متوجه رنج ها کنید

از سوی دیگر برای توسعه همدلی.

او همیشه به من دستور می دهد!

بزرگترها گاهی اوقات تمایل دارند نقش والدین را بر عهده بگیرند. آنها که دستورالعمل ها را خوب می دانند، به این دلیل نیست که آنها همیشه آنها را به کار نمی برند و به خود اجازه نمی دهند که برادران یا خواهران کوچک خود را برای سفارش فراخوانند. میل به بازی بزرگ!

راه حل والدین مهم است که به بزرگتر یادآوری کنید که این نقش متعلق به شماست. اگر آن را پس گرفتید، بهتر است این کار را جلوی «دیگری» انجام ندهید. که آنها را از انجام همین کار باز می دارد، که آنها احساس می کنند با این اختیار سرمایه گذاری می کنند. و کمتر آن را به عنوان تحقیر تجربه خواهد کرد. 

نویسنده: دوروتی بلانچتون