زوال عقلی که قابل درمان است

اپیدمی زوال عقل پیری فرهنگ شهری را فرا گرفت. هر چه افراد مسن بیشتر شوند، بیمار در میان آنها از جمله اختلالات روانی بیشتر می شود. شایع ترین آنها زوال عقل پیری یا زوال عقل است.

79 ساله می گوید: پس از مرگ پدرم، مادر 45 ساله ام دیگر با زندگی روزمره کنار آمد، گیج شد، در را نبست، مدارک را گم کرد و چندین بار نتوانست آپارتمان خود را در ورودی پیدا کند. -پاول پیر

این باور در جامعه وجود دارد که اگر یک فرد مسن حافظه و مهارت های روزمره خود را از دست بدهد، این نوعی از هنجار است، بخشی از "پیری طبیعی". و از آنجایی که "پیری درمانی وجود ندارد"، پس این شرایط نیازی به درمان ندارند. با این حال ، پاول با این کلیشه همراه نشد: "ما با دکتری تماس گرفتیم که داروها را برای حافظه" و" از عروق تجویز می کرد" ، بهتر شد ، اما هنوز مادر نمی توانست به تنهایی زندگی کند و ما یک پرستار استخدام کردیم. مامان اغلب گریه می کرد، در همان حالت می نشست و من و همسرم فکر می کردیم که اینها تجربیات ناشی از از دست دادن شوهرش است.

سپس پاول پزشک دیگری را دعوت کرد: "او گفت که مشکلات پیری وجود دارد ، اما مادرم افسردگی شدید دارد." پس از دو هفته درمان تسکین دهنده، مهارت های روزمره شروع به بهبود کردند: "مامان ناگهان به آشپزخانه علاقه نشان داد، فعال تر شد، غذاهای مورد علاقه من را پخت، چشمانش دوباره معنادار شد."

دو ماه پس از شروع درمان، پاول از خدمات پرستاری که مادرش شروع به نزاع کرد، امتناع کرد، زیرا او دوباره خودش خانه داری کرد. پاول اذعان می کند: "البته، همه مشکلات حل نشده است، فراموشی باقی مانده است، مادرم از بیرون رفتن ترسیده است و اکنون من و همسرم برای او غذا می آوریم. اما در خانه، او از خود مراقبت می کند، او دوباره شروع به علاقه مندی به نوه های خود کرد تا از تلفن به درستی استفاده کند.

چی شد؟ آیا زوال عقل از بین رفته است؟ بله و خیر. حتی در بین پزشکان، افراد کمی می‌دانند که اضطراب و افسردگی تأثیر آشکاری بر تفکر و حافظه دارند. اگر افسردگی درمان شود، بسیاری از عملکردهای شناختی را می توان بازیابی کرد.

سختی های جوان

روند اخیر جوانانی است که نمی توانند با کار فکری فشرده کنار بیایند، اما به طور ذهنی این مشکلات را با وضعیت عاطفی خود مرتبط نمی کنند. بیماران جوان در قرار ملاقات با متخصص مغز و اعصاب نه از اضطراب و خلق و خوی بد، بلکه از از دست دادن ظرفیت کاری و خستگی مداوم شکایت دارند. فقط در طول یک مکالمه طولانی متوجه می شوند که دلیل آن در وضعیت عاطفی افسرده آنها است.

الکساندر، 35 ساله، شکایت کرد که در محل کار "همه چیز خراب می شود" و او حتی نمی تواند وظایف را به خاطر بیاورد: "من به کامپیوتر نگاه می کنم و مجموعه ای از حروف را می بینم." فشار خون او افزایش یافت، درمانگر مرخصی استعلاجی را باز کرد. داروهای «حافظه» که دکتر پیشنهاد کرد، وضعیت را تغییر نداد. سپس اسکندر را نزد روانپزشک فرستادند.

می ترسیدم بروم، فکر می کردم مرا دیوانه می شناسند و با من رفتار می کنند تا «سبزی» شوم. اما خیالات وحشتناک محقق نشد: بلافاصله احساس آرامش کردم. خوابم برگشت، سر خانواده ام فریاد نکشیدم و بعد از ده روز مرخص شدم و حتی بهتر از قبل توانستم کار کنم.»

آیا اسکندر متوجه شد که دلیل "زوال عقل" او در احساسات قوی نهفته است؟ او می خندد: «من عموماً یک فرد نگران هستم، اجباری است، می ترسم کسی را در محل کار ناامید کنم، متوجه نشدم که چگونه بیش از حد به من فشار آورده است.»

مواجه شدن با ناتوانی در کار، وحشت و ترک کار، اشتباه بزرگی خواهد بود. گاهی اوقات پس از یک هفته درمان آرام بخش، مردم شروع به تفکر واضح می کنند و دوباره با زندگی «کنار می آیند».

اما افسردگی در دوران پیری ویژگی های خاص خود را دارد: می تواند به عنوان ایجاد زوال عقل جلوه کند. بسیاری از افراد مسن زمانی که تجربیات قوی بر شرایط دشوار جسمی آنها اضافه می شود، درمانده می شوند، که اغلب به دلیل پنهان کاری خود بیماران، دیگران متوجه آن نمی شوند. وقتی زوال عقل «غیرقابل برگشت» از بین می رود، چه تعجب بستگان است.

واقعیت این است که چندین گزینه برای زوال عقل برگشت پذیر یا تقریبا برگشت پذیر وجود دارد. متأسفانه نادر هستند و به ندرت تشخیص داده می شوند. در این مورد، ما با شبه زوال عقل سروکار داریم: اختلالی در عملکردهای شناختی مرتبط با تجربیات قوی، که ممکن است خود شخص از آن آگاه نباشد. به آن شبه دمانس افسردگی می گویند.

در هر سنی، اگر "مشکلات سر" شروع شد، باید قبل از انجام MRI با روانپزشک مشورت کنید. بسته به پیچیدگی شرایط، کمک می تواند پزشکی یا روانی باشد.

دنبال چه چیزی میگردی

چرا دزوال عقل کاذب افسردگی اغلب در سنین بالا رخ می دهد؟ سالمندی به خودی خود در افراد با رنج، بیماری و مشکلات مالی همراه است. خود افراد مسن گاهی اوقات تجربیات خود را به دلیل عدم تمایل به "ناراحتی" یا درمانده به نظر رسیدن برای عزیزانشان فاش نمی کنند. علاوه بر این، آنها افسردگی خود را بدیهی می دانند، زیرا همیشه می توان دلایل خلق و خوی مزمن افسرده را پیدا کرد.

در اینجا 9 نشانه وجود دارد که باید مراقب آنها باشید:

1. ضررهای قبلی: عزیزان، کار، توان مالی.
2. انتقال به محل زندگی دیگر.
3. بیماری های جسمی مختلف که فرد از آنها به عنوان خطرناک آگاه است.
4. تنهایی.
5. مراقبت از سایر اعضای بیمار خانواده.
6. اشک ریختن.
7. ترس های غالباً ابراز شده (از جمله مضحک) نسبت به جان و مال خود.
8. ایده های بی ارزشی: «از همه خسته شده ام، با همه دخالت می کنم.»
9. ایده های ناامیدی: "نیازی به زندگی نیست."

اگر دو علامت از نه نشانه را در یکی از عزیزان پیدا کردید، بهتر است با یک پزشک که با سالمندان سروکار دارد (سالمندان) مشورت کنید، حتی اگر خود سالمندان به طور ذهنی متوجه مشکلات آنها نباشند.

افسردگی زمان و کیفیت زندگی را هم برای خود فرد و هم برای محیط مشغول به نگرانی کاهش می دهد. به هر حال، مراقبت از یک عزیز افسرده یک بار مضاعف است.