حساب کنید و به خود بگویید که این زندگی دیگر مناسب ما نیست ... احساس افسردگی یا برعکس می خواهید همه چیز را در یک موج سرخوشی تغییر دهید. به این می گویند بحران وجودی. آیا می توانیم بدون رنج بر آن غلبه کنیم؟ آیا او همیشه در وسط زندگی می آید؟ چگونه می توان از آن خارج شد؟ پیر-ایو برسیو ، روان پزشک ، ما را در این زمینه روشن می کند.

بحران وجودی یک شبه رخ نمی دهد. به تدریج شروع می شود و علائم باید هشدار دهند:

• یک ناراحتی عمومی
• سوالات همه جانبه. "همه چیز به آنجا می رود: کار ، زن و شوهر ، زندگی خانوادگی"، می گوید پیر ایو برسیو.
• علائم مشابه علائم افسردگی: خستگی زیاد ، از دست دادن اشتها ، تحریک پذیری ، بیش فعالی ...
• نفی بیماری خود او. "ما سعی می کنیم با بهانه جویی ، به خصوص با سرزنش دیگران ، این احساس را عادی کنیم. ما به خود می گوییم که مشکل از خود او نیست ، بلکه از طرف همکاران ، رسانه ها ، همسر ، خانواده و غیره است. "، جزئیات روان پزشک را توضیح می دهد.

بحران وجودی را می توان به دلیل فرسودگی به فرسودگی تشبیه کرد. وی گفت: "این دو با هم ارتباط دارند ، تشخیص آنها آسان نیست. این داستان تخم مرغ یا مرغ است. کدام اول آمد؟ فرسودگی شغلی به وقوع پیوست ، سپس بحران وجودی را آغاز کرد ، یا عکس آن؟ ”، از متخصص می پرسد.

برای سایر مردم ، بحران وجودی به همان شکل خود را نشان نمی دهد. آنها با افسردگی مواجه نمی شوند ، اما با تغییر عادات خود انقلابی واقعی در زندگی خود ایجاد می کنند. او می گوید: "آنها بیرون می روند ، تجاوز می کنند ، مانند این که احساسات نوجوانی را زنده کنند ، عقب نشینی می کنند. این تصویر کاریکاتوری است که اغلب به بحران وجودی در فیلم ها داده می شود ، اما بسیار واقعی است "، یادداشت پیر ایو برسیو. پشت این انقلاب کوچک در واقع یک ناخوشی عمیق نهفته است که شخص از مواجهه با آن امتناع می ورزد. "بر خلاف افراد افسرده که سعی می کنند در مورد ناراحتی خود س questionsال کنند ، آنها از معنی دادن به این مرحله از جنون امتناع می کنند".

بحران وجودی اغلب در حدود 50 سالگی رخ می دهد. این بحران را میانسالی نیز می نامند. به گفته یونگ ، در این سن نیاز ما به تغییر ممکن است به فرایند فرد بندی مربوط باشد. این لحظه که فرد سرانجام متوجه می شود ، می داند که آن زمان کامل است زیرا از آنچه هسته درونی او را تشکیل می دهد آگاه شده است. فرایند فرد سازی مستلزم درون نگری است ، یعنی نگاه به درون خود. "این جایی است که سوالات بزرگ وجودی مانند آن مطرح می شود "آیا من انتخاب های درستی در زندگی ام انجام داده ام؟" ، "آیا انتخاب های من تحت تأثیر قرار گرفته اند" ، "آیا من همیشه آزاد بوده ام"، روانشناس را لیست می کند.

در سال های اخیر ، ما بیشتر و بیشتر در مورد بحران وجودی در زمان های دیگر زندگی شنیده ایم. آیا بحران XNUMX-something یا بحران میانسالی با شما صحبت می کند؟ "جامعه ما در حال تغییر است. برخی از نقاط دیدنی و آیین های عبور متزلزل شده است. مشکل این است که ما وقت نداشتیم که مراسم جدید را به اجرا بگذاریم. امروزه به دلایل مختلف می توان س questionsالات موجود را مطرح کرد: خانواده هسته ای دیگر تنها الگوی خانواده نیست ، زوجین راحت تر از هم جدا می شوند ، نوجوانان بیشتر نوجوان می مانند ... "، پیر-ایو برسیو مشاهده می کند.

بنابراین ، در آغاز دهه 30 سالگی ، برخی از افراد احساس می کنند زمان آن رسیده است که بالاخره بزرگسال شوند. و آنها آن را به عنوان یک محدودیت تجربه می کنند زیرا از بی دقتی های بیست سالگی خود نوستالژی دارند. گویی آنها می خواهند دوران نوجوانی خود را تا آنجا که ممکن است طولانی کنند. مجردها از ایده پیدا نکردن شخصی برای زندگی مشترک می ترسند ، افراد در یک زوج دیگر این زوج را ایده آل نمی کنند ، دنیای تجارت ناامید کننده یا ترسناک است ، محدودیت های مادی چند برابر می شود…

بحران میانسالی ، مانند بحران میانسالی ، بحران میانسالی است. اگر خیلی زود اتفاق می افتد ، به این دلیل است که ممکن است رویدادی آن را پیش بینی کرده باشد. مانند طلاق ، آمدن فرزند یا از دست دادن شغل.

بحران وجودی را بدون رنج نمی توان زندگی کرد. این است که به ما اجازه می دهد تا جلو برویم و بر بحران غلبه کنیم. "رنج ما را مجبور می کند از خودمان سوال کنیم ، لازم است"، اصرار دارد متخصص. خروج از بحران مستلزم کار روی خودتان است. ما ابتدا با جمع آوری سهام شروع می کنیم و می بینیم چه چیزی دیگر مناسب ما نیست ، سپس از خود می پرسیم که برای خوشبختی به چه چیزی نیاز داریم. این درون نگری می تواند به تنهایی یا با کمک درمانگر انجام شود. 

برای پیر-ایو برسیو ، ارزش گذاری به عنوان یک روان پزشک مهم است. "بحران وجودی به طور تصادفی اتفاق نمی افتد ، بلکه برای افرادی که از آن عبور می کنند مفید است. پس از تشخیص بیماری ، به بیماران خود کمک می کنم تا خودشان داخل شوند. این یک کار کم و بیش طولانی است ، بستگی به افراد دارد. اما این به طور کلی تمرین ساده ای نیست زیرا ما در جامعه ای به ظاهر زندگی می کنیم که در آن از ما خواسته شده است اما نبودن. انسان دیگر ایده آل ندارد. با این حال ، بحران وجودی ما را ملزم می کند که به اصول اولیه بازگردیم ، به زندگی خود بازگردانیم یا سرانجام به آن معنا ببخشیم. "به از آنجا که بحران وجودی اختلاف نظر بین آنچه از ما خواسته می شود و واقعاً چه کسی هستیم ، هدف از درمان این است که به مردم کمک کند تا با درون خود هماهنگی پیدا کنند.

هر فرد متفاوت است ، بنابراین هر بحران وجودی متفاوت است. اما به نظر می رسد برخی از پروفایل ها بیشتر از این مرحله عبور می کنند. از نظر پیر-ایو برسیو ، افرادی که از هر نظر خوب هستند و افراد بسیار وفادار در معرض خطر هستند. به نوعی ، آنها دانش آموزان خوبی هستند که همیشه همه کارها را به خوبی انجام داده اند و همیشه انتظارات دیگران را برآورده کرده اند. آنها هرگز نه گفتن و بیان نیازهای خود را یاد نگرفتند. با این تفاوت که پس از مدتی منفجر می شود. "بیان نکردن نیازهای شما اولین خشونتی است که به خودتان وارد می کنید"، به روانپزشک هشدار می دهد.