سوتلانا زینالوا خانه خود را نشان داد: عکس 2017

این دومین آپارتمان شخصی من در مسکو است. ابتدا ، با همسر اولش (با الکسی گلازاتوف ، پدر دخترش ساشا ، سوتلانا در سال 2012 طلاق گرفت. - تقریباً "آنتن") ما در خیابان ریابینوا ، نه چندان دور از خانه والدینم زندگی می کردیم. مامان حتی می توانست پنجره را ببیند: چراغ هایمان روشن است یا نه. بنابراین ، هشت سال پیش ، ما آپارتمان بعدی را دورتر ، در Kurkino ، در خیابانی با نام خوب Landyshevaya خریدیم. ما به دنبال خانه ای بزرگتر بودیم: ما منتظر اضافه شدن خانواده بودیم و می خواستیم که کودک در یک منطقه خوب بزرگ شود و اتاق خودش را داشته باشد. ما به جاهای مختلف رفتیم ، در مورد زیرساخت ها بحث کردیم ، تصمیم گرفتیم چه چیزی بهتر است - نزدیکتر به مرکز ، اما یک منطقه کوچکتر ، یا بیشتر ، اما بزرگتر. فرصت های مالی قطعی است ، شما نمی توانید از سر خود بپرید.

من هرگز مناطقی را که ساختمانهای بلند مرتبه زیادی دارند دوست ندارم. من نمی توانم در مورچه هایی مانند شهر مسکو زندگی کنم. اما وقتی به کورکینو رسیدیم ، تازه عاشق منطقه شدیم. در مجموعه مسکونی ما چیزی پدرسالارانه و انسانی وجود دارد ، اما در عین حال ، تازه ظاهر شده است. در حیاط ما حتی می توانید با دمپایی بیرون بروید. ما آپارتمان را به شکل یک جعبه بتنی با ستون در وسط گرفتیم. آنچه می خواهید برنامه ریزی کنید. در ابتدا فکر می کردم که بازسازی تاثیری روی من نخواهد گذاشت و فقط تصاویری از فضای داخلی آینده را بارگیری کردم. اما پس از آن من به سرعت در این روند شرکت کردم ، زیرا ما از طراحان خوش شانس نبودیم. ایده های آنها عجیب بود. بنابراین آنها به طور جدی پیشنهاد ساخت یک آبشار در وسط اتاق را برای تقسیم منطقه به مناطق کردند. برای برخی ، چنین نوآوری هایی ممکن است خوب باشد ، اما برای ما خوب نیست و رد شد. ما اتاق را به مناطق تقسیم کردیم ، اما به شیوه ای متفاوت. و آنها درها را گذاشتند ، به ما پیشنهاد شد که این کار را نکنیم ، یا یک تلفن همراه برای اتاق خواب و توالت تهیه نکنیم. برای من دیوانه است.

طراحان نیز تا آنجا که ممکن است به هم ریختند. خود پروژه با یکسری اشتباهات انجام شد. تیم ساختمانی طبق نقشه های خود حاضر به کار نشد و توضیح داد که زندگی در چنین آپارتمانی غیرممکن است. ساشا قبلاً متولد شده بود ، و من در جستجوی مصالح ساختمانی به مغازه ها و بازارها رفتم. اکنون همه چیز را در مورد انواع بتونه ها ، پوشش های کف و روش های تخمگذار آنها می دانم ، رنگ و عایق را درک می کنم. حمام را عوض کردم ، زیرا حمام خریداری شده توسط طراحان مناسب نبود. با بنگاه هایی که سفارش داده ایم تماس گرفتم ، گریه کردم و درخواست تغییر کردم. خوشبختانه ما در نیمه راه ملاقات کردیم. اکنون من اغلب به دوستانی که تعمیر می کنند توصیه می کنم و به شما هشدار می دهم که باید به چه نکاتی توجه کنید. اینها دیوارهای گردی مانند دیوارهای ما هستند ، من به هیچ کس توصیه نمی کنم آنها را انجام دهد. وحشتناک ناراحت کننده است. شما نمی توانید یک تکه مبلمان را جابجا کنید.

در نتیجه ، نیمی از ایده ها از پروژه طراحان باقی ماند ، بقیه خلاقیت من است. البته ، در نهایت ، چیدمان و سبک در جایی لنگ است ، اما این اولین تجربه من است و تا حدودی خودجوش به نظر می رسد. اما ، علیرغم این واقعیت که بازسازی دشوار بود و اعصاب زیادی را از بین برد ، من او را دوست دارم و آپارتمانم را دوست دارم. حتی نمی توانم تصور کنم که در دیگری زندگی خواهم کرد. خیلی زود عادت می کنم. و من هنوز نمی خواهم چیزی را تغییر دهم. و بله ، پس طوطی های ما به کاغذ دیواری می چسبند ، سپس سگ دیوارها را خراش می دهد ، و اگرچه من ناراحت می شوم ، می فهمم: این زندگی است و شما فقط باید از چنین چیزهایی چشم پوشی کنید. اگرچه دیما (شوهر رایج کنونی مجری تلویزیون-تقریباً "آنتن") می گوید که نقل مکان به خانه دیگری آسان تر از انجام کاری در مورد آن است.

... اما ساشا امسال تغییرات بزرگی داشته است. او به مدت دو سال به مدرسه در نزدیکی ایستگاه مترو Belorusskaya رفت ، یکی از قدیمی ترین در مسکو با کلاسهای فراگیر (دختر 8 ساله سوتلانا اوتیسم است.-روز زن) ، اما یک ساعت و نیم را در یک جهت صرف کرد. بچه سخت است ما با حل مثال هایی در ریاضیات در راه خود را سرگرم می کردیم ، اما سانیا اغلب زیر آنها به خواب می رفت. امسال ، اولگا یاروسلاوسکایا ، مدیر مدرسه شماره. 1298 ، که چندان دور از ما نیست ، به ابتکار خود تصمیم گرفت کلاس منابع را برای کودکان با نیازهای ویژه باز کند. ساشا برای تحصیل به آنجا می رود. اگرچه ، البته ، او بیشتر می خواهد در دریا استراحت کند و روی تبلت بازی کند. او نیز باید مانند بسیاری از کودکان مجبور به یادگیری شود. اما با این وجود ، برنامه او کاملاً فشرده است: ژیمناستیک ، آواز ، شنا ، کلاس های معاینه ، ما همچنین به یک حلقه هنری می رویم ، زیرا او خوب نقاشی می کند و می خواند. حالا او زمان بیشتری برای کلاس ها خواهد داشت ، ده دقیقه با ماشین تا مدرسه. ما بسیار نگران هستیم ، اما امیدوارم او در کلاس جدید راحت باشد. ساشا یک فرد معتاد است. در اوایل کودکی ، او smeshariki ، سپس اسبی ، اکنون لگو داشت. وقتی متوجه شد که می توان چیزهای باورنکردنی را با توجه به طرح ها جمع آوری کرد ، ساعت ها آماده انجام این کار بود. ما تمام مجموعه های موجود در فروشگاه های خود را خریداری کردیم ، دوستان ما این سازنده را به ما می دهند ، ما از سری آمریکا و سنگاپور سفارش می دهیم که در روسیه فروخته نمی شوند ، همه آنها را نگه می داریم و آماده جدا شدن از هیچ کدام نیستیم. ساشا گوش خوبی برای موسیقی دارد ، برخلاف من ، او زیبا می خواند. وقتی فهمیدم که او باید موسیقی بسازد ، ما یک سینت سایزر خریدیم. او یک سال روی آن بازی کرد. و سپس دیما ناگهان به موسیقی علاقه مند شد ، آهنگساز Ludovico Einaudi تأثیری ماندگار بر او گذاشت. وقتی پدر ما تفاوت صدای سینت سایزر و پیانو را درک کرد ، به این ایده رسید که چگونه نواختن را بیاموزد. ما تصمیم گرفتیم که یک پیانو الکترونیکی را لمس کنیم. با او راحت است ، می توانید حداقل شب پشت سر او بنشینید - با همسایه ها دخالت نمی کنید ، صدا در هدفون است. دیما نمرات را در اینترنت پیدا کرد ، جایی که نه تنها یادداشت ها ، بلکه موقعیت دست ها نیز نشان داده می شود. حالا او به آنها نگاه می کند و سعی می کند بازی کند. در کودکی ، من خودم چهار سال در مدرسه موسیقی پیانو و پنج سال در گیتار درس خواندم ، اما به دلیل متوسطی از کلاس پیانو اخراج شدم. حالا من با ساشا نشسته ام ، سعی می کنم ، شاید روزی یاد بگیرم.

آشپزخانه معلوم شد که مایل است ، همانطور که من می خواستم. این محصول روسی است ، من خودم آن را پیدا کردم. آشپزخانه هوشمندانه چیده شده است. انباری پشت یکی از درها پنهان شده است. شما می توانید هر چیزی را در آنجا پنهان کنید ، از گونی سیب زمینی گرفته تا ماشین لباسشویی ، حتی کتانی خشک در آنجا. قبلاً چند طوطی مرغ عشق داشتیم. آنها اغلب بدون وقفه می جنگیدند و تکثیر می شدند. پیوستن جوجه ها دائماً ضروری بود. یک بار ما پرندگان را به والدینمان سپردیم و آنها پرواز کردند. حالا ما دو طوطی کاکاتیل داریم. آنها تقریباً اهلی هستند ، بسیار احساسی هستند ، از نظر روانی ظریف هستند ، می توانند خسته شوند ، بترسند ، باید در آپارتمان پرواز کنند ، در غیر این صورت شروع به پژمرده شدن می کنند. نام آنها ژان و ماری است ، اگرچه من آنها را فقط مرغ می نامم. بنابراین می پرسم: "آیا امروز به سیگاری ها غذا دادید؟" ماده نیز به طور مداوم تخم می گذارد ، اما طوطی ها هنوز جوان هستند و نمی دانند که باید از تخم بیرون بیایند ، آنها تخم مرغ را به هر کجا می اندازند.

سانیا اتاق خودش را دارد ، او یک تخت بزرگ با یک تشک راحت دارد ، اما اغلب اوقات روی تخت ما می خوابد. مانند یک ستاره پخش می شود یا در آن طرف قرار می گیرد ، پدر ما در کنار او چرت می زند و سگ در پای او می نشیند. فضای بسیار کمی برای یک نفر دیگر وجود دارد. شما دراز می کشید ، رنج می برید ، و کسی اولین کسی است که یا روی تخت ساشا می رود یا روی مبل می خوابد.

ما مدت ها فکر می کردیم که آیا باید سگ ببریم یا نه. ارتباط سانیا بسیار مفید است ، اما پدر ما به موهای سگ حساسیت دارد ، اگرچه همه آنها نیست. بنابراین ، ما نژاد را برای مدت طولانی انتخاب کردیم ، و پشم را برای تجزیه و تحلیل دادیم ، و ابتدا به توله سگ ها در مهد کودک نگاه کردیم. ساشا ، با دیدن یکی از توله سگ ها ، با عجله فریاد زد: "سگ من!" - و بلافاصله به گودال پاییزی افتاد. یک ماه بعد ، ما برای توله سگ برگشتیم و روی آلرژی تف کردیم ، زیرا زندگی بدون سگ غیرممکن است. بر اساس گذرنامه او ، نام او Joy of Istra است ، اما ما او را ساده ریا می نامیم.

این تصاویر در نمایشگاه "صدا" به من ارائه شد. کودکان "دختر با استعداد کاتیا با فلج مغزی. او با والدینش به عنوان مهمان به آنجا آمد. حالا نقاشی ها منتظر ما هستند تا برای آنها سوراخ ایجاد کنیم و در نهایت آنها را آویزان کنیم. سخت است که پدرمان را متقاعد کنیم میخ را به دیوار بکوبد ، اما در غیر این صورت او فقط خوش تیپ است. در یک مرد ، توانایی حفاری مهمترین چیز نیست. البته دیما می تواند این کار را انجام دهد ، اما او تنبل است ، و شما باید کلمات مناسب را پیدا کنید یا زانوی خود را در گوشه فشار دهید ، اما من می فهمم که او خسته می شود ، و حفاری جالب ترین کاری نیست که او می تواند انجام دهد در آخر هفته. اما او کاپیتان ما است (اگرچه دیمیتری در حرفه اصلی خود بازاریاب است. - تقریباً. روز زن) و بیش از یک بار با دوستان خود قایقرانی کرده است.