هافبک تیم ملی فوتبال روسیه و همسرش ، برنده عنوان "خانم روسیه - 2012 ”، ادعا می کنند که آنها کودکان را در نظم دقیق نگه می دارند. در همان زمان ، یک لوستر در خانه شکسته شد - نتیجه بازی های کودکان.
6 2018 ژوئن
فرزندان ما خراب نیستند (این زوج دیمیتری نه ساله، دانیل دو ساله و میلان هفت ساله را بزرگ می کنند. - تقریباً "آنتن"). آنها می دانند "نه" چیست و "عدم امکان" به چه معناست. من احتمالاً با بچه ها سختگیرتر هستم. یورا، وقتی از کمپ تمرینی برمی گردد، من می خواهم مطلقاً هر کاری که آنها می خواهند برای آنها انجام دهم. پدر ما همه چیز به آنها اجازه می دهد. بچه های امروزی زمان زیادی را با تلفن های خود می گذرانند و من 10 دقیقه به تلفن خود می دهم، نه بیشتر. و اینها اصلاً بازی نیستند، مخصوصاً کنسول نیستند. وقتی از دیما می خواهم که تلفن را به من بدهد، "مامان، لطفا!" کار نخواهد کرد. و یورا همه اینها را به آنها اجازه می دهد. من شیرینی زیاد را ممنوع می کنم، انتخاب حداکثر آب نبات، سه برش شکلات یا پنیر لعاب است. اما بابای ما فکر می کند که بچه ها نه یک آب نبات، بلکه سه تا نبات بخورند اشکالی ندارد.
اما با پسرانش ، شوهر هنوز سختگیرتر است. من هیچ تقسیمی به دختران و پسران ندارم - با پسرانم و دخترم به طور مساوی رفتار می کنم. وقتی دیما کوچک بود ، می توانست در حیاط بیفتد ، زانو درد کند و گریه کند ، و من همیشه او را در آغوش می گرفتم و برایش متاسف بودم. و یورا گفت: "این یک پسر است ، او نباید گریه کند."
به نظر من دیما خوب تربیت شده است. وقتی بچه ای یکشنبه با صبحانه در رختخواب و با گل به من می آید اشکم جاری می شود. او مقداری پول برای خرید این گل دارد. من بسیار خوشحال هستم.
شوهر همیشه با یک بسته بزرگ قرقره می آید ، زیرا نمی توانید در فرودگاه چیز خاصی برای کودکان بخرید. این اتفاق می افتد که کوچکتر از ماشین تحریر استفاده می کند. بزرگتر دیگر علاقه ای ندارد و همه بچه ها از شیرینی خوشحال هستند.
نکته اصلی این است که کودکان را دوست داشته باشیم. سپس آنها مهربان و مثبت خواهند بود ، با مردم با احترام رفتار می کنند ، به آنها کمک می کنند. ما هر دو عاشق بچه ها هستیم و همیشه آرزوی یک خانواده بزرگ را داشتیم. ما دوست داریم فرزند چهارمی داشته باشیم ، اما در آینده. در حالی که در جاده هستیم ، در شهرهای مختلف ، در آپارتمان های اجاره ای. حتی با وجود سه نفر ، جستجوی آپارتمان ، مدرسه ، بیمارستان ، مهد کودک ، خرید تخت دو طبقه بسیار دشوار است. پیچیده است. بنابراین دوباره پر کردن می تواند پس از پایان کار باشد. ما برای سومین مدت طولانی تصمیم گرفتیم. بزرگترها تفاوت سنی چندانی ندارند و به نظر من حسادت می کردند. علاوه بر این ، داشتن تعداد زیادی فرزند مسئولیت دیگری است. اما دیما تقریباً هر روز از ما برادر می خواست. اکنون دنیا بالغ شده است ، او دو سال و نیم است. ما همه جا سفر می کنیم ، پرواز می کنیم ، رانندگی می کنیم. کودکان دیوانه وار عاشق این هستند و احتمالاً قبلاً به این واقعیت عادت کرده اند که ما همیشه در حال حرکت هستیم. دیما اکنون کلاس سوم است. این سومین مدرسه اوست. و معلوم نیست وقتی او در چهارمین خواهد بود کجا خواهیم بود. البته برای او سخت است. و از نظر رتبه بندی نیز. در حال حاضر او در یک ربع Cs در زبان روسی و ریاضی دارد.
ما به دیما سرزنش نمی کنیم ، زیرا گاهی اوقات مدرسه را از دست می دهد. من فقط می خواهم بچه ها تا جایی که ممکن است زمان بیشتری را با پدرشان بگذرانند. بنابراین نمرات دقیقاً همان چیزی نیست که ما دوست داریم ببینیم ، اما پسر تلاش می کند و مهمتر از همه ، او عاشق درس خواندن است. دیما اغلب مجبور بود از مدرسه به مدرسه نقل مکان کند: او بزرگتر است ، فقط به آن عادت می کند ، دوستان ظاهر می شوند و ما باید حرکت کنیم. برای میلان راحت تر است ، زیرا او فقط یک بار باغ مسکو را به باغ سنت پترزبورگ تغییر داد و بلافاصله به مدرسه رفت.
مثل پدر ، بزرگتر ما فوتبال بازی می کند. او واقعاً دوست دارد. او اکنون در دینامو سن پترزبورگ است ، قبل از اینکه در زسکا و زنیت حضور داشته باشد. انتخاب باشگاه بستگی به شهر محل زندگی ما دارد. سن پسر هنوز برای دیدن او به عنوان یک فوتبالیست آینده یکسان نیست. اما در حال حاضر ، پسرم واقعاً همه چیز را دوست دارد - هم مربی و هم تیم. وقتی دیما تازه شروع به بازی کرد ، سعی کرد روی دروازه بایستد ، اکنون بیشتر در خط دفاعی است. مربی نیز او را در موقعیت های هجومی قرار می دهد و وقتی گل می زند یا پاس گل می دهد خوشحال می شود. چندی پیش من وارد تیم اصلی شدم. یورا به پسرش کمک می کند ، در تابستان آنها با توپ در حیاط و در پارک می دوند ، اما او به تمرین نمی رود. درست است ، او می تواند بپرسد که چرا دیما ایستاد و دوید ، راهنمایی کند ، اما پسرش مربی دارد و شوهرش سعی می کند دخالت نکند. فرزندان ما از بدو تولد عاشق فوتبال هستند. وقتی کسی را نداشتم که بچه ها را کنار بگذارم ، با آنها به ورزشگاه رفتیم. و در خانه ، اکنون آنها به نفع یک کانال ورزشی انتخاب می کنند ، نه یک کودک. حالا ما با هم به مسابقات می رویم ، در مکانهای معمول خود می نشینیم ، جو در این سکوها حتی بهتر است. پسر بزرگ غالباً اظهار نظر می کند ، نگران است ، به ویژه هنگامی که کلمات بسیار دلپذیری را در مورد پدر و دوستان نزدیک ما می شنود. دنیای کوچک هنوز معنی را درک نمی کند ، اما در مورد دیمای مسن مشکلاتی وجود دارد: "مامان ، چگونه می تواند این را بگوید؟! الان برمی گردم و جوابش را می دهم! "من می گویم:" سانی ، آرام باش. " و او همیشه آماده است تا برای پدر شفاعت کند.
میلانا به کلاس اول رفت. ما نگران او بودیم ، زیرا دخترم واقعاً نمی خواست به مدرسه برود. او تصور می کرد که وقتی شروع به تحصیل کرد دوران کودکی به پایان می رسد. از این گذشته ، در حالی که دیما مشغول انجام تکالیف خود است ، او راه می رود! اما اکنون او آن را دوست دارد و بسیار بهتر از برادرش درس می خواند. اگر پسر بخواهد از مدرسه فرار کند ، برعکس ، او می خواهد آنجا فرار کند. ما در دو شهر زندگی می کنیم ، و من گاهی اوقات به او اجازه می دهم که کلاس ها را کنار بگذارد. خوشبختانه مدرسه این را درک می کند.
دخترم اغلب طرح هایی از لباس می کشد و از او می خواهد که یک لباس بدوزد. و وقتی من پاسخ می دهم که وقت وجود ندارد ، میلانا اعلام می کند که به عنوان مشتری آمده است. او اغلب برای پارچه با من سفر می کند و خودش انتخاب می کند. من باید آن را بپذیرم زیرا می خواهم او رنگها ، سایه ها و مد را بطور کلی بفهمد ، به طوری که استودیوی خانوادگی ما سالها وجود داشته باشد. شاید وقتی میلانا بزرگ شد ، به کارش ادامه دهد.
گاهی اوقات می خندیم که جوانترین ، دنیا ، در حال حاضر بهتر از بزرگتر ، دیما ، فوتبال بازی می کند. او همیشه با توپ است و واقعاً شگفت انگیز ضربه می زند. لوستر ما قبلاً شکسته است. همیشه نمی توان توپ را در خیابان بازی کرد ، بنابراین اغلب باید یک خانه را قربانی کنید. گاهی اوقات ما با کل خانواده ، از جمله من بازی می کنیم. من برای همسایه ها متاسفم ، زیرا ما بسیار نگران هستیم!