تنها چیزی که می توان حل کرد، وظایف است!

من در تمام عمرم مشکلات زیادی داشتم. به عبارت دقیق تر، کلمه «مشکل» در خانواده ما اغلب استفاده می شد. اینها مشکلات کاملاً متفاوتی بودند، اغلب بسیار جدی و مهم. بعد نان تمام می شود، بعد لامپ می سوزد، بعد شلوار پاره می شود، بعد ماشین بابا خراب می شود ... کودکی سختی بود، مشکلات زیادی ...

وقتی شوهر آینده ام را ملاقات کردم، اغلب صحبت من با او با جمله "من مشکل دارم" شروع می شد. و باز هم اینها مشکلات بسیار جدی بود. کمبود شدید بستنی در بدن، کمبود ویتامین D، رفتن به کشورهای گرم ضروری است، مرد معشوق نیم ساعتی است که در آغوش نگرفته، ماشین روشن نشده، برای کار بیش از حد خوابیده است... در کل همه چیز بسیار جدی است بعد از مدتی، شوهرم متوجه شد که من فقط مشکل دارم. و اولین بار از شوهرم بود که جمله "این یک مشکل نیست، این یک وظیفه است" را شنیدم. من این عبارت را خیلی دوست داشتم، شروع به استفاده از آن در سخنرانی خود کردم. وظایف من به مشکلات قبلی تبدیل شده اند که می توان آنها را به سرعت و به راحتی حل کرد. و مشکلاتی که نیاز به تجربیات و اعصاب داشت باقی ماند. همچنین این عادت وجود داشت که وقتی نیاز به درخواست چیزی دارید از مشکلی شکایت کنید.