عواطف و باورها

احساسات ما آینه باورهای ما هستند. با تغییر باورها، می توانید حالت، احساسات و بسیاری از احساسات خود را کنترل کنید. اگر فردی باور داشته باشد: "صبح بخیر وجود ندارد!"، دیر یا زود به این نتیجه می رسد که هر روز صبح به طور منظم غم انگیزی خواهد داشت. باور "زندگی مانند گورخر است - قطعا یک سیاه در پشت نوار سفید وجود خواهد داشت!" - قطعا پس از روزها با روحیه بالا، زمینه ای افسرده را تحریک خواهد کرد. باور "عشق نمی تواند برای همیشه ادامه یابد!" به این واقعیت سوق می دهد که فرد احساسات خود را دنبال نمی کند و آنها را از دست می دهد. به طور کلی، اعتقاد به "احساسات قابل کنترل نیست" (گزینه "احساسات برای کنترل مضر هستند") همچنین منجر به بی ثباتی لحن عاطفی می شود.

اگر هیچ یک از احساسات خود را دوست ندارید، سعی کنید باوری را که منعکس کننده آن است کشف کنید و دریابید که آیا این باور درست است یا خیر.

به عنوان مثال، دختر بسیار ناراحت بود زیرا تنها مقام سوم را در این مسابقه کسب کرد. چه باوری پشت این موضوع نهفته است؟ شاید "من باید هر کاری را بهتر از هر کس دیگری انجام دهم." اگر این باور حذف شود و باور واقع بینانه تری جایگزین شود: «مقام سوم جای شایسته ای است. و اگر تمرین کنم جایگاهم بالاتر خواهد بود. به دنبال این، احساسات تغییر می کنند، سفت می شوند، هرچند، شاید، بلافاصله.

کار با باورها در رویکرد شناختی-رفتاری A. Ellis، در بیشتر موارد، متقاعد کردن مراجعان است که هیچ کس به آنها مدیون نیست، به آنها قول نداده است، و آنها کسی را ندارند که از آنها آزرده شوند. "چرا دنیا پسرم را از من گرفت؟" - «و از کجا آوردی که پسرت همیشه با تو باشد؟» "اما این عادلانه نیست، اینطور است؟" و چه کسی به شما قول داد که دنیا عادلانه است؟ - چنین دیالوگ هایی هر از گاهی پخش می شوند و فقط محتوای آنها تغییر می کند.

باورهای غیرمنطقی اغلب در دوران کودکی شکل می‌گیرند و با خواسته‌های ناکافی از خود، دیگران و جهان اطراف آشکار می‌شوند. آنها اغلب مبتنی بر خودشیفتگی یا عقده عظمت هستند. الیس (1979a، 1979b؛ الیس و هارپر، 1979) این باور-خواسته ها را به عنوان سه «باید» اساسی توصیف می کند: «من باید: (در تجارت موفق شوم، تأیید دیگران را دریافت کنم، و غیره)»، «شما باید: (درمان کنید. من خوب، دوستم داشته باش، و غیره)»، «دنیا باید: (آنچه را که می خواهم سریع و آسان به من بدهد، با من انصاف داشته باشد و غیره).

در رویکرد synton، کار با بدنه اصلی باورها از طریق اعلامیه پذیرش واقعیت رخ می دهد: سندی که همه رایج ترین باورها را در مورد زندگی و مردم گرد هم می آورد.