احساسات یک ویروس هستند: چگونه بر یکدیگر تأثیر می گذاریم

هر یک از ما به طور شهودی معنای عباراتی مانند "حال و هوای اجتماعی" یا "هیجان در هوا" را درک می کنیم. اما کجا؟ «اینها استعاره هایی هستند که معنای تحت اللفظی ندارند. با این حال، ما اهمیت آنها را به خوبی درک می کنیم، زیرا به طور شهودی متوجه می شویم که عفونت احساسات چیست.

اصل سرایت عاطفه نشان می دهد که احساسات دو یا چند نفر با هم ترکیب شده و در گروه های بزرگ از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. ما تمایل داریم به آن به عنوان یک فرآیند درونی فکر کنیم، اما احساسات می‌توانند مسری‌تر از هر ویروس شناخته‌شده‌ای باشند و ناخودآگاه می‌توانند به همه افراد اطراف منتقل شوند.

بیشتر آنها این فرصت را دارند که ببینند ما چگونه تحت تأثیر حالات عاطفی اعضای خانواده هستیم. برای مثال، زمانی که دیگران افسرده هستند، شاد بودن تقریبا غیرممکن است. با این حال، جالب است که سرایت احساسات حتی زمانی که هیچ ارتباطی بین افراد وجود ندارد، کار می کند. به عنوان مثال، در انبوهی از غریبه ها، «عفونت عاطفی» باعث می شود ما احساسی مشابه بقیه افراد گروه داشته باشیم.

آزمایش‌ها نشان می‌دهند که اگر اطرافیانمان هم بی‌صبر باشند، در ایستگاه اتوبوس بی‌صبرتر هستیم. اما اگر آنها با تاخیر اتوبوس کنار بیایند، ما بی سر و صدا منتظر می مانیم. «الکتریسیته در هوا» ما را در یک رویداد ورزشی یا رالی هیجان زده می کند، حتی اگر در ابتدا درگیر آن نبودیم و فقط به دنبال شرکت می رفتیم.

ضرورت تکاملی

برای درک اهمیت سرایت عاطفه، استفان استوسنی پیشنهاد می کند که مزایای آن برای بقای جمعیت در نظر گرفته شود. اشتراک‌گذاری «احساسات گروهی» به ما چشم‌ها، گوش‌ها و بینی‌های زیادی می‌دهد تا مراقب خطر باشیم و فرصتی برای فرار پیدا کنیم.

بنابراین، این برای همه گروه های حیوانات اجتماعی معمول است: بسته ها، گله ها، غرورها، قبایل. وقتی یکی از اعضای گروه احساس خطر می کند، پرخاشگر، ترسیده یا هوشیار می شود، دیگران فوراً این حالت را پیدا می کنند.

وقتی ترس یا رنج یک فرد دیگر را در گروه می بینیم، ممکن است همین احساس را داشته باشیم. اگر آگاهانه مقاومت نکنیم، افراد شاد در مهمانی ما را خوشحال می کنند، افراد دلسوز باعث مراقبت می شوند و افراد بی حوصله ما را خسته می کنند. از کسانی که بار را بر دوش خود حمل می کنند و از کسانی که ما را گیج می کنند یا مضطرب می کنند دوری می کنیم.

پس زمینه عاطفی، آگاهی را تعیین می کند

مانند هر چیزی که بر وضعیت عاطفی تأثیر می گذارد، چنین "عفونی" تا حد زیادی تفکر ما را تعیین می کند. نظر پژوهندگان می‌دانند که یک مجموعه از پاسخ‌ها را برای سؤالاتی که در گروه‌های کانونی می‌پرسند دریافت می‌کنند و وقتی سؤالات یکسانی را به طور خصوصی از هر شرکت‌کننده بپرسند، پاسخ دیگری را دریافت خواهند کرد.

و این نیست که مردم وقتی با هم هستند دروغ می گویند یا وقتی تنها هستند نظرشان تغییر می کند. به دلیل تأثیر احساسات، بسته به محیطی که در زمان نظرسنجی در آن قرار دارند، ممکن است دیدگاه های متفاوتی نسبت به یک موضوع داشته باشند.

اصل سرایت «تفکر گروهی» را نیز در نظر می گیرد. مردم تمایل دارند در یک جلسه از اکثریت اطاعت کنند یا به صورت دسته جمعی عمل کنند، حتی برخلاف عقاید خودشان. به عنوان مثال، رفتار مخاطره آمیز یا پرخاشگرانه باندهای نوجوان در این واقعیت آشکار می شود که یک «عفونت» عاطفی مشترک، هر کودک را تشویق می کند تا فراتر از بازداری های شخصی خود، و گاهی بسیار فراتر از آنها عمل کند، که منجر به رفتارهای خطرناک، خشونت آمیز یا مجرمانه می شود.

سرایت عاطفی در راهپیمایی های همبستگی و راهپیمایی های اعتراضی، در بدترین موارد، در «عدالت اوباش»، لینچ، شورش و غارت خود را نشان می دهد. در سطحی کمتر دراماتیک اما نه کمتر قابل مشاهده، این به ما مدهای همیشه در حال تغییر، خصلت های فرهنگی و استانداردهای صحت سیاسی را می دهد.

احساسات منفی مسری تر هستند

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا ما بیشتر روی آنچه که باعث ایجاد احساسات منفی می شود تمرکز می کنیم تا احساسات خوب؟ استوسنی می پرسد. - من در مورد افراد بدبین و سمی صحبت نمی کنم که دائماً به دنبال فرصتی هستند تا قطره ای قیر را در یک بشکه عسل بیابند. اما بالاخره همه به منفی وزن نامتناسبی می دهند. شما شخصاً چقدر به تجربیات مثبت در مقابل تجربیات منفی فکر می کنید؟ ذهن شما وقت و انرژی بیشتری را صرف چه چیزی می کند؟

احساسات منفی در مغز پردازش می شوند زیرا برای بقای سریع اهمیت بیشتری دارند. آنها به ما یک هجوم فوری آدرنالین می دهند، که برای مثال برای پریدن از یک مار و دفع حمله ببرهای دندان شمشیر لازم است. و ما هزینه آن را با این فرصت می پردازیم که یک بار دیگر به زیبایی دنیای اطراف خود توجه کنیم.

«سوگیری منفی» مشخص می‌کند که چرا ضرر خیلی بیشتر از سود ضرر دارد. خوردن غذای لذیذ خوب است، اما در بیشتر موارد با مزاحمت یک وعده غذایی فراموش شده قابل مقایسه نیست. اگر 10 دلار پیدا کنید، هیجان یک روز یا بیشتر ادامه خواهد داشت و از دست دادن 000 دلار می تواند خلق و خوی شما را برای یک ماه یا بیشتر خراب کند.

احساسات مثبت برای زندگی بهتر

از قضا، احساسات مثبت برای بهزیستی طولانی مدت مهمتر هستند. اگر آنها را خیلی بیشتر از موارد منفی تجربه کنیم، شانس بیشتری برای زندگی طولانی تر، سالم تر و شادتر خواهیم داشت. زندگی برای کسانی که می توانند زیبایی چمنزار تپه ای و آفتابی که بر برگ درختان می درخشد قدردانی کنند بهتر می شود ... مشروط بر اینکه بتوانند مار را در چمن ببینند. ما باید بتوانیم در لحظات مناسب زنده بمانیم تا به قدردانی از دنیای اطراف خود ادامه دهیم.

همچنین درک این نکته مهم است که هر حالت تدافعی و تهاجمی، مانند خشم، بی‌رحمانه از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. اگر کسی با کینه به سر کار بیاید، تا وقت ناهار همه اطرافیان او قبلاً توهین شده اند. رانندگان تهاجمی باعث می شوند رانندگان دیگر نیز همین کار را انجام دهند. یک نوجوان متخاصم یک شام خانوادگی را خراب می کند و یک همسر بی حوصله تماشای تلویزیون را استرس زا و خسته کننده می کند.

انتخاب آگاهانه

اگر در کنار یک فرد خشمگین، عصبانی، طعنه آمیز، خودشیفته، انتقام جو باشیم، احتمالاً همان احساسی را خواهیم داشت که او دارد. و برای اینکه یکسان نشوید، باید تلاش کنید و بزرگسالان درونی را درگیر کنید.

در اصل، این تعجب آور نیست. آنچه مهمتر است این است که با آلوده شدن به این احساسات، به احتمال زیاد به فرد بعدی که ملاقات می کنیم واکنش منفی نشان خواهیم داد. "اگر رفاه و وضعیت عاطفی شما به افراد دیگر بستگی داشته باشد، کنترل خود و موقعیت را از دست خواهید داد و بنابراین، رفتار تکانشیتری خواهید داشت. استوسنی هشدار می دهد که شما به یک واکنش هولیک تبدیل خواهید شد و تجربه زندگی شما با واکنش شما به "آلودگی احساسی" محیط تعیین می شود.

اما با یادگیری ایجاد مرزهای عاطفی سالم و نشان دادن توجه آگاهانه به وضعیت و موقعیت خود، می توانیم ثبات و کنترل زندگی را حفظ کنیم.

درباره نویسنده: استیون استوسنی روانشناس، خانواده درمانگر، معلم دانشگاه مریلند (ایالات متحده آمریکا)، نویسنده چندین کتاب، از جمله نویسنده همکار کتاب ترجمه شده روسی "عزیزم، ما باید در مورد رابطه خود صحبت کنیم ... چگونه آن را بدون مبارزه انجام دهیم» (صوفیه، 2008).