افسانه درمانی: زمانی که منطق کمکی نمی کند

در ابتدا منبع اصلی اطلاعات بود، امکان انتقال دانش در مورد زندگی، ذخیره تاریخ را فراهم کرد. سپس به ابزاری تبدیل شد که به رشد هماهنگ کودکان، هم از نظر ذهنی و هم از نظر عاطفی کمک می کند. در افسانه ها می توان توضیحی درباره قوانین فیزیکی و کهن الگوهای شخصیت های انسانی و انواع درگیری ها و موقعیت های خانوادگی و انواع رفتار در آنها یافت.

اگر کودک از مرحله "افسانه ای" آموزش بگذرد، الگوریتم زندگی او شکل نمی گیرد و نگرش او به زندگی تحت تأثیر نگرش های بزرگسالان، اغلب ذهنی، قرار می گیرد.

کودکانی که داستان‌های پریان خوانده نشده‌اند در گروه «ریسک» قرار می‌گیرند. وقتی بزرگ می‌شوند، سعی می‌کنند هر مشکلی را معقولانه، منطقی، با استفاده از حرکات و تکنیک‌های استاندارد و نادیده گرفتن پتانسیل شهودی نیمکره راست، توانایی عمل خلاقانه، الهام‌بخش، بر اساس هوی و هوس حل کنند. آنها زندگی نمی کنند، اما قهرمانانه همیشه بر چیزی غلبه می کنند.

آنها اختیار تخیل را نمی دهند و بالاخره هر چیزی را که بتوان اندیشید و تصور کرد قابل تحقق است. و نه در تخیل، بلکه در واقعیت. نیمکره چپ بدنبال توضیحی برای همه چیز است و معجزه را نمی شناسد. و نیمکره راست تشخیص می دهد. و علاوه بر این، او می داند که چگونه آنها را اجرا کند و حتی تماس بگیرد و جذب کند.

نیمکره راست با شرایط غیرمنطقی عمل می کند، به طوری که چپ زمانی برای ردیابی و تعمیر آن ندارد. "چطور انجامش دادی؟" - نیمکره چپ منطقی گیج شده است. "با یک معجزه!" - درست پاسخ می دهد، اگرچه این چیزی را توضیح نمی دهد. بسیار لذت بخش تر است که با نتایج "شگفت انگیز" کار نیمکره راست روبرو شویم که از نقطه نظر فیزیولوژی عصبی و روانشناسی قابل توضیح است.

چرا داستان خودت را بنویس

وقتی طبق تمام قوانین به یک افسانه می‌رسیم، با کمک تصاویر آشنا از دوران کودکی، الگوریتم تفکر رمزی خودمان را راه‌اندازی می‌کنیم که از نقاط قوت، تمام پتانسیل ذهنی و عاطفی ما استفاده می‌کند.

این تفکر از بدو تولد به ما داده شده است و عاری از کلیشه های تحمیل شده توسط تربیت، منطق «بزرگسالان»، نگرش والدین و سنت هاست. با راه اندازی و استفاده از این الگوریتم در آینده، یاد می گیریم که از بن بست های زندگی خارج شویم.

به یاد داشته باشید: مطمئناً شما یا دوستانتان تا به حال در یک دور باطل افتاده اید. با همه تلاش ها، سلسله شکست ها متوقف نشد، همه چیز بارها و بارها تکرار شد…

یک مثال کلاسیک زمانی است که "هم باهوش و هم زیبا" به حال خود رها می شود. یا مثلاً همه پیش نیازها و ذهن و تحصیلات و استعدادها مشهود است اما نمی توان شغل مناسب پیدا کرد. و شخصی تصادفاً در زمان مناسب در مکان مناسب قرار می گیرد، با یک همکلاسی در راهرو ملاقات می کند - و کمک از طرفی غیرمنتظره و بدون تلاش زیاد می آید. چرا؟

کسانی که بدشانس هستند گلایه می کنند: «من همه کارها را درست انجام می دهم! من تمام تلاشم را می کنم!» اما فقط "دکمه" لازم در مغز روشن نیست و حتی با انجام "همه چیز درست است" چیزی را از دست می دهیم، آن را فشار نمی دهیم و در نتیجه به آنچه می خواهیم نمی رسیم.

اگر مشکل در سطح منطق حل نشد، وقت آن است که نیمکره راست را روشن کنید. افسانه‌ای که نوشته‌ایم رمزها، دکمه‌ها و اهرم‌هایی را که مغز برای غلبه بر موانع، در حل مشکلات، در ایجاد روابط استفاده می‌کند، آشکار می‌کند. ما شروع به دیدن فرصت‌های بیشتر می‌کنیم، از دست دادن آنها دست می‌کشیم، از آن دور باطل خارج می‌شویم. این الگوریتم در سطح ناخودآگاه شروع به کار می کند.

ما به نوعی کد را شماره گیری می کنیم - و گاوصندوق باز می شود. اما برای این، کد باید به درستی انتخاب شود، افسانه به طور هماهنگ، منطقی، بدون تحریف نوشته شده است.

انجام این کار، مخصوصاً بار اول، دشوار است. هرازگاهی به کلیشه می افتیم، رشته داستان را گم می کنیم، شخصیت های فرعی پیدا می کنیم که نقش خاصی ندارند. و همچنین دائماً منطق را روشن می کنیم، سعی می کنیم آنچه را که باید جادویی باقی بماند، منطقی کنیم.

این ممکن است به این معنی باشد که در زندگی واقعی ما تمایل داریم بیش از حد منعکس کنیم، همه چیز را پیچیده کنیم، شخصیت های غیر ضروری را وارد زندگی خود کنیم و تلاش های غیرضروری انجام دهیم.

اما وقتی افسانه همه اینها را آشکار می کند، از قبل می توان با آن کار کرد.

نوشتن یک افسانه: دستورالعمل برای بزرگسالان

1. یک طرح افسانه بیایید، که فراز و نشیب آن برای کودک 5-6 ساله مشخص خواهد شد.

این سنی است که تفکر انتزاعی هنوز شکل نگرفته است، کودک اطلاعات جهان را از طریق تصاویر بصری درک می کند. و آنها به بهترین وجه در افسانه ها نشان داده می شوند که به لطف آنها نوعی "بانک" موقعیت های زندگی شکل می گیرد ، تصویری جدایی ناپذیر از جهان.

2. با یک عبارت کلاسیک شروع کنید ("روزی روزگاری بود ..."، "در یک پادشاهی خاص، یک ایالت خاص")، در پاسخ به این سوال که شخصیت های داستان چه کسانی هستند.

3. شخصیت های خود را ساده نگه دارید: آنها باید نماینده خیر یا شر باشند.

4. از منطق توسعه طرح پیروی کنید و روابط علّی وقتی در یک افسانه بدی انجام می شود، باید مشخص شود که چه کسی، چگونه و چرا انجام می دهد. هماهنگی منطقی طرح با هماهنگی عملیات ذهنی ما مطابقت دارد. و با رسیدن به آن، به اهداف زندگی خود خواهیم رسید.

5. به یاد داشته باشیدکه یکی از موتورهای اصلی یک طرح افسانه جادو است، یک معجزه. فراموش نکنید که از حرکات غیر منطقی، غیرمنطقی، افسانه ای استفاده کنید: "ناگهان کلبه ای از زمین رشد کرد"، "او عصای جادویی خود را تکان داد - و شاهزاده زنده شد." از آیتم های جادویی استفاده کنید: توپ، شانه، آینه.

6. یک عکس را جلوی چشمان خود نگه دارید. هنگام گفتن یک داستان، مطمئن شوید که هر لحظه را می توان به عنوان یک تصویر زنده نشان داد. بدون انتزاع - فقط مشخصات. "شاهزاده خانم تحت تاثیر قرار گرفت" انتزاعی است، "شاهزاده خانم نه زنده و نه مرده افتاد" تصویری است.

7. طرح را پیچیده یا طولانی نکنید. اگر کودکی به افسانه شما گوش می داد، آیا در مقابل این همه جزئیات مقاومت می کرد؟ نه، حوصله اش سر می رفت و فرار می کرد. سعی کنید توجه او را حفظ کنید.

8. داستان را با یک عبارت ریتمیک کلاسیک به پایان برسانید، اما نه به دلیل نتیجه گیری و نه به دلیل اخلاقیات آنچه گفته شد، بلکه با "چوب پنبه ای" که روایت را مسدود می کند: "این پایان افسانه است، اما چه کسی گوش داد ..."، "و آنها با خوشحالی زندگی کردند. همیشه بعد.»

9. داستان را عنوان کنید. شامل نام شخصیت ها یا نام اشیاء خاص، اما نه مفاهیم انتزاعی. نه «درباره عشق و وفاداری»، بلکه «درباره ملکه سفید و گل سیاه».

در فرآیند نوشتن یک افسانه، تمرکز بر احساسات بدنی مهم است. شروع به حالت تهوع می کنید؟ بنابراین، فکر گیج شد، به کنار رفت. ما باید به نقطه شروع بازگردیم و به دنبال جایی باشیم که شکست رخ داده است. گرفتار الهام، آدرنالین "بازی"، شما برافروخته؟ شما را در مسیر درست است.

اگر طرح خود شما متولد نشده است، می توانید یکی از بسیاری از طرح های موجود را به عنوان مبنایی در نظر بگیرید - می خواهید تغییراتی در آن ایجاد کنید.

و بگذارید یک افسانه با پایانی خوش اولین قدم شما به سمت یک زندگی شاد باشد!