پدیده لبکوفسکی

اصولاً می گوید در زندگی فقط باید آنچه را که می خواهید انجام دهید. و همه آن افراد در ابتدا محتاط هستند: اوه، بله؟ در اینجا لابکوفسکی آن را تمام می کند: اگر نمی خواهی، این کار را نکن. هرگز. همه دوباره در شوک هستند: غیر ممکن! غیر قابل تصور! و او: پس تعجب نکن که تو ناراضی، ناراضی، بی قرار، به خودت مطمئن نیستی، نه، نه، نه...

وحی شد. جهان بینی افرادی که از کودکی در مورد احساس وظیفه صحبت می کردند، کسانی که معلم مهدکودک و حتی مادر در خانه دوست داشتند تکرار کنند: هرگز نمی‌دانی چه می‌خواهی.

همه ما آگاه، ساخته شده، عادت کرده ایم که بر آن غلبه کنیم و به خود یادآوری کنیم: «خواستن مضر نیست». بنابراین افکار عمومی در ابتدا سردرگم بود. اما برخی از جسورها آن را امتحان کردند، آن را دوست داشتند. نه، البته، آنها همیشه مشکوک بودند که انجام کاری که می خواهید خوب است. آنها فقط نمی دانستند که انجام کاری که می خواهید خوب است. آنها حتی نمی توانستند حدس بزنند.

و سپس یک روانشناس وارد می شود و با اعتماد به نفس کاملاً قاطعانه اعلام می کند: به طوری که به طرز طاقت فرسایی دردناک نباشد - فقط باید کاری را که خودتان انتخاب می کنید انجام دهید. هر دقیقه. و از قبل اهمیت ندهید که در چشمان کسی چگونه به نظر می رسد. وگرنه می گویند مریض می شوی، افسرده می شوی و بی پول می نشینی.

و ما غریبه نیستیم... ابتدا همه فکر کردند. مانند: "ما انتخاب می کنیم، ما انتخاب می شویم، زیرا غالباً منطبق نیست ..." اما افراد بیشتری وجود داشتند که سعی می کردند طبق "قوانین لابکوفسکی" زندگی کنند و آنها متوجه شدند: کار می کند. و، نمی‌دانم، احتمالاً به دوستانشان گفتند... و موج رفت.

در عین حال، لابکوفسکی خود یک نمونه زنده، بسیار واقعی، نه پر زرق و برق، نه فتوشاپ شده از پذیرش کامل خود، زندگی به طور کلی، و در نتیجه، اثربخشی قوانین او است. او به صراحت این را اعتراف می کند رفتم روانشناسی بخونم چون مجبور بودم فوری مشکلاتم رو حل کنم. چی بیشتر عمرش یک روان رنجور بدخیم بود و مثلاً در رابطه با دخترش هیزم شکست که "دیوانه وار" سیگار می کشید و فقط به دنبال زنانی افتاد که او را نادیده می گرفتند.

و سپس تعداد سالهای زندگی در این حرفه به کیفیت جدیدی تبدیل شد و او «راه اصلاح را در پیش گرفت». پس می گوید. من قوانینی وضع کردم و از آنها پیروی کردم. و او واقعاً اهمیتی نمی دهد که همه چیز از بیرون چگونه به نظر می رسد.

همچنین به نظر می رسد که او با این سؤال بسیار سرگرم شده است: و چه، افرادی بدون عقده وجود دارند؟ او چنین پاسخ می دهد: باور نکنید - کل کشورهای بدون عقده وجود دارد!

تا زمانی که باور کنیم.

و ما، شاید، یک لحظه تاریخی داریم؟ وضعیت انقلابی آگاهی توده - زمانی که نگرش های زندگی قدیمی کاملاً از خود گذشته است، اما نگرش های جدید مطرح نشده است. وقتی نسل میانی «سوسیس»، دستورالعمل‌های قبلی آن‌ها از بین رفته است، مقامات بی‌اعتبار می‌شوند، دستور العمل‌های والدین برای رفاه فقط ارزش تاریخی دارند…

و همه خسته هستند و همه در جستجوی چیزی خاص هستند، بردارهای درونی هجوم می آورند، گویی روی قطب نمائی مغناطیس زدایی شده، و جهات مختلفی را نشان می دهند: فرویدیسم، بودیسم، یوگا، نقاشی شنی، دوخت متقاطع، تناسب اندام، ویلا و خانه روستایی. …

و سپس یک متخصص با تجربه وارد می شود و با اطمینان اعلام می کند: بله به سلامتی! … آنچه را که می خواهید انجام دهید، نکته اصلی این است که از آن لذت ببرید! مجازات نیست، شرم آور نیست. این نه تنها ممکن است، بلکه ضروری است. و به طور کلی - این تنها راه خوشبختی است.

علاوه بر این، روانشناس هنرمندانه، قانع کننده، متقاعد کننده، با نمونه هایی از گذشته کشور (و زندگی همه) می گوید که چرا اصولاً با هرگونه تلاش مخالف است. در برابر همه چیزهایی که «نمی‌خواهم» و حتی بیشتر از آن از طریق درد. به طور خلاصه، او مخالف هر کاری است که یک فرد عادی، آزاد و از نظر روانی مرفه هرگز انجام نمی دهد. (اما اینها را از کجا می آورید؟)

روی روابط کار کنید؟ - انجام ندهید!

خود را با رژیم های غذایی شکنجه می کنید؟ "خب، اگر خودت را آنقدر دوست نداشته باشی..."

ناراحتی را تحمل کنید؟ حتی شروع نکن

حلول در یک مرد؟ - ببین، حل شو، هم خودت را از دست بده، هم مرد را…

درس با کودک؟ عصرها، به اشک، به سوراخ در یک دفترچه؟ - به هیچ وجه!

قرار ملاقات با کسی که شما را ناراحت می کنداشک تو را در می آورد؟ - بله، شما یک مازوخیست هستید!

زندگی با زنی که شما را تحقیر می کند؟ "لطفا، اگر رنج کشیدن را دوست دارید..."

متاسفم، چی؟ صبر و تلاش؟ سازش ها؟ - خب، اگر می‌خواهی خودت را به فرسودگی عصبی برسانی…

بچه ها را تحت کنترل نگه دارید؟ شوهران به مجسمه سازی از چه بود؟ درون خود بگردید، آسیب های دوران کودکی را تجزیه و تحلیل کنید، به یاد بیاورید که مادرتان در پنج سالگی چه توهین آمیزی گفت و چگونه پدر خمیده به نظر می رسید؟ بندازش! انجام ندهید.

تعیین کنید واقعا چه می خواهید و آن را انجام دهید. و همه چیز خوب خواهد شد.

وسوسه انگیز نیست؟

بله، بسیار فریبنده!

در حالی که بسیاری از مقالات روانشناسی به طور سنتی ماهیت مشاوره ای خنثی، غیر مداخله جویانه دارند و بر اساس اصل عقیم "مهم نیست چه اتفاقی بیفتد" نوشته شده اند و توصیه های آنها را می توان به این و آن شکل فهمید، لابکوفسکی این را نمی داند. در اصرار کردن، محکوم کردن و نشان دادن اینکه چه اقدامی باید انجام دهید تردید کنید.

و سعی کنید، میخائیل لبکوفسکی، می گوید، سعی کنید در طول ارگاسم، حداقل در هنگام ارگاسم، مزاحم نشوید! به این معنا که، اگر احساس خوبی دارید - احساس گناه را از خود دور کنید. چه کسی آن را دوست ندارد؟ خوب این یک ایده ملی جدید است! و عمود بر قبلی است.

ولی

اکنون همه فقط "قوانین لبکوفسکی" را کشف می کنند، آنها را می چشند و خوشحال می شوند که همه چیز بسیار ساده است: آنچه را که می خواهید انجام دهید. و کاری را که نمی خواهید انجام ندهید. اما به زودی، خیلی زود معلوم می‌شود که حس ششم گیج و مغز درهم رفته ما در اصل تعیین اینکه واقعاً چه می خواهیم دشوار است. و پیروی از خواسته ها از روی عادت کاملاً غیرممکن است.

بگذارید یکی دو سال بگذرد و بعد ببینیم آیا بهبودی کامل حاصل می شود و آیا به کشوری بدون عقده تبدیل می شویم. و بیایید ببینیم طرفداران مشتاق او چقدر دوام خواهند آورد و آیا آنها در کنار لبکوفسکی خواهند ماند که اکنون سعی می کنند از این توصیه پیروی کنند: "اگر در یک رابطه احساس بدی دارید، از رابطه خارج شوید." یا به مدارس وانت زنان مراجعه کنید…