در 59 ژانویه ، با پرواز از میلان به شیکاگو ، کالاس چندین ساعت را در پاریس گذراند. با تشکر از گزارشی در روزنامه France Soir (این هنرمند را جمعی از روزنامه نگاران فرانسوی در هواپیما همراهی می کردند) ، می دانیم که ، معلوم شد ، هدف اصلی راهپیمایی سریع وی شام در رستوران Chez Maxim بوده است. خبرنگار دقیق هر لحظه همه چیز را نوشت.
«20.00. با پیاده روی از هتل تا رستوران پیاده روی می کنید.
20.06. کالاس وارد اتاق بزرگ همکف می شود و پشت میزی که به احترام او برای چهارده نفر چیده شده می نشیند.
20.07. وحشت در آشپزخانه: 160 صدف صاف باید در عرض چند دقیقه باز شود. کالاس فقط یک ساعت برای ناهار وقت دارد.
20.30. او از غذاها لذت می برد: ظریف ترین صدف ، غذاهای دریایی در سس انگور ، سپس ظرفی که به نام "زین بره توسط کالاس" ، سوپ مارچوبه تازه و - بالاترین لذت - سوفله "مالیبران" نامگذاری شده است.
21.30. سر و صدا ، هیاهو ، چراغ قوه ... کالاس رستوران را ترک می کند ... "
همچنین ثبت شد که مهمان با اشتهای عالی غذا می خورد و از دیگران پنهان نمی کرد که از غذا لذت می برد.
در زمان رویداد توصیف شده ، نام 35 ساله کالاس در دو طرف اقیانوس و نه تنها در یک حلقه باریک از دوستداران اپرا رعد و برق کرد ، که به طور کلی برای این هنر "قدیمی" غیر معمول است. به زبان امروز ، او "شخص رسانه ای" بود. او رسوایی هایی را مطرح کرد ، در شایعات ظاهر شد ، با طرفداران مبارزه کرد و از هزینه های شهرت شکایت کرد. ("در آنجا ، بسیار ناراحت کننده است ... پرتوهای جلال همه چیز را در اطراف می سوزاند.") در نگاه اطرافیان ، او قبلاً به یک "هیولای مقدس" تبدیل شده است ، اما هنوز ناامیدکننده ترین قدم را برداشته است: او یک میلیونر را به خاطر یک میلیاردر ترک نکرد - نه به خاطر پول ، بلکه به خاطر عشق زیاد. اما توضیح اصلی: کالاس ، مانند هیچ کس قبل یا بعد ، آواز خواند و طرفداران داشت - از ملکه انگلستان گرفته تا گلدوزی.
اگر در قرن XX کسی می توانست عنوان prima donna را ادعا کند ، این او بود ، مری مغناطیسی. صدای او (جادویی ، الهی ، مهیج ، شبیه صدای مرغ مگس خوار ، مانند الماس درخشان - منتقدان چه عناوینی را انتخاب نکرده اند!) و زندگی نامه او ، قابل مقایسه با تراژدی یونان باستان ، متعلق به تمام جهان است. و حداقل چهار کشور جدی ترین دلایل دارند که آن را "از آنها" می دانند.
ابتدا ، ایالات متحده ، جایی که وی متولد شد - در نیویورک ، در 2 دسامبر 1923 ، در خانواده ای از مهاجران یونانی ، که نام طولانی را در غسل تعمید دریافت کرده بودند - سیسیلیا سوفیا آنا ماریا. همراه با تلفظ نام خانوادگی پدرش - کالوگروپولوس - این اصلاً آمریکایی نبود و خیلی زود این دختر ماریا کالاس شد. كالاس چندین بار به مادر آمریكا برمی گردد: در سال 1945 ، به عنوان دانش آموز - برای گذراندن دروس آواز ، در اواسط دهه 50 ، در حال حاضر ستاره ای به عنوان تکنوازی در اپرای متروپولیتن و در اوایل دهه 70 - برای تدریس.
در مرحله دوم ، یونان ، میهن تاریخی ، جایی که پس از شکاف بین والدینش ، ماریا در سال 1937 به همراه مادر و خواهر بزرگتر خود نقل مکان کرد. در آتن ، وی در هنرستان تحصیل کرد و برای اولین بار وارد صحنه حرفه ای شد.
سوم ، ایتالیا ، سرزمین خلاق آن. در سال 1947 ، كالاس 23 ساله برای اجرا در جشنواره موسیقی سالانه به ورونا دعوت شد. وی در آنجا با شوهر آینده خود ، سازنده آجر و خیرخواه جیووانی باتیستا منگینی ، که تقریباً سی سال بزرگتر بود ، ملاقات کرد. شهر رومئو و ژولیت ، و بعد از میلان ، جایی که ماریا در سال 1951 شروع به آواز خواندن در Teatro alla Scala معروف کرد ، و Sirmion قدیمی در ساحل دریاچه Garda ، خانه او خواهد شد.
و سرانجام ، فرانسه. در اینجا ملکه بل کانتو یکی از بزرگترین پیروزیهای زندگی خود را تجربه کرد - در دسامبر سال 1958 ، برای اولین بار در اپرای پاریس با یک تلاوت اجرا. پایتخت فرانسه آخرین آدرس وی است. در آپارتمان خود در پاریس در 16 سپتامبر 1977 ، او با مرگ نابهنگام - بدون عشق ، بدون صدا ، بدون اعصاب ، بدون خانواده و دوستان ، با قلب خالی ، از دست دادن طعم زندگی life
بنابراین ، چهار مورد از حالت های اصلی آن متفاوت است. اگرچه ، البته ، در زندگی عشایری این هنرمند ، کشورها و شهرهای بسیار بیشتری وجود داشت و بسیاری از آنها برای او بسیار مهم ، به یاد ماندنی و سرنوشت ساز بودند. اما ما به چیز دیگری علاقه مند هستیم: آنها چگونه بر ترجیحات غذایی پریما دونا تأثیر گذاشتند؟
چمدان دستور العمل
"خوب آشپزی همان ایجاد است. هر کس عاشق آشپزخانه است ، اختراع را نیز دوست دارد. " و باز هم: "من با اشتیاق فراوان به هر شغلی می پردازم و متقاعد شده ام که راه دیگری وجود ندارد." این مورد در آشپزخانه نیز صدق می کرد. او هنگامی که یک خانم متاهل شد ، آشپزی را به طور جدی شروع کرد. سینیور منقینی ، اولین مرد و تنها شوهر قانونی او ، عاشق غذا خوردن بود ، علاوه بر این ، به دلیل سن و چاقی ، غذا ، شادی ایتالیایی ، تقریباً جایگزین رابطه جنسی برای او شد.
منگینی در خاطرات اغراق آمیز خود ، غذاهای خوشمزه همسر جوان خود را که استعداد آشپزی او را کشف کرده بود ، در غذاهای خوشمزه توصیف کرد. و ظاهرا مدتی در کنار اجاق گاز ، او زمان بیشتری را نسبت به پیانو سپری کرده است. با این حال ، در اینجا عکسی از سال 1955 مشاهده می کنید: "ماریا کالاس در آشپزخانه خود در میلان." این خواننده با میکسر در پس زمینه کمدهای داخلی با ظاهری فوق العاده مدرن یخ زد.
ماریا که همسر یک نجیب زاده ثروتمند شده و شهرت بیشتری کسب کرده و با پرداخت هزینه های خود ، بیشتر و بیشتر به رستوران ها می رود.
علاوه بر این ، در طول تور. پس از چشیدن این یا آن غذا در جایی ، او از پرسیدن آشپزها دریغ نکرد و بلافاصله دستور العمل ها را روی دستمال ، منوها ، پاکت ها و هرجا که لازم بود نوشت. و آن را در کیف خود پنهان کرد. او این دستور العمل ها را در همه جا جمع آوری کرد. او از ریودوژانیرو روش تهیه مرغ با آووکادو را آورد ، از نیویورک - سوپ لوبیا سیاه ، از سائوپائولو - feijoado ، از سرآشپزهای موسسه میلانی ساوینی ، جایی که به طور مرتب از آنجا بازدید می کرد ، دستور العمل استاندارد ریزوتو را در آنجا آموخت. میلانی حتی هنگامی که او با اوناسیس در قایق بادبانی قصر مانند او سفر می کرد ، هنوز از وسوسه فرار نکرد-مجموعه داران او را درک خواهند کرد! - از آشپز اصلی بخواهید تا مجموعه خود را با دستور تهیه خامه پنیر با ترافل سفید پر کند.
چندین سال پیش ، انتشارات ایتالیایی Trenta Editore کتاب La Divina in cucina ("الهی در آشپزخانه") را با زیرنویس "دستورهای پنهان ماریا کالاس" منتشر کرد. داستان شکل ظاهری این کتاب آشپزی جذاب است: ظاهراً اخیراً چمدانی پیدا شده است که متعلق به خود کالاس است یا متعلق به اصلی ترین او ، پر از دستور العمل های دست نویس. این کتاب شامل حدود صد کتاب است. دور از این واقعیت است که ماریا حداقل یک بار شخصاً تجسم همه این خرد آشپزی باشد و در طی سالها بسیاری از غذاهای مورد علاقه خود ، از جمله ماکارونی و دسرها را با قاطعیت کنار گذاشته است. دلیل آن پیش پا افتاده است - کاهش وزن.
هنر فداکاری می خواهد
به نظر می رسد یک رویا ، یک افسانه یا همانطور که امروز می گویند یک حرکت روابط عمومی است. پس از همه اینها ، عکسها زنده مانده اند - شاهدان سخنوری از تبدیل معجزه آسای "فیل" به یک مجسمه عتیقه. از کودکی و تقریباً تا سی سالگی ، ماریا کالاس اضافه وزن داشت و پس از آن خیلی سریع ، در یک سال ، تقریباً چهل کیلوگرم وزن کم کرد!
او از زمانی که هنوز دختر بود شروع به "بدرفتاری" از جرایم کرد و معتقد بود ، و احتمالاً به درستی ، که مادرش او را دست و پا چلفت و کوته فکر دوست ندارد و تمام توجه و حساسیت را به دختر بزرگش می دهد. اندکی قبل از مرگ ، کالاس با تلخی نوشت: "از سن 12 سالگی ، به عنوان اسب کار می کردم تا به آنها غذا دهم و جاه طلبی های گزاف مادرم را برآورده کنم. من همه کار را همانطور که آنها می خواستند انجام دادم. اکنون نه مادرم و نه خواهرم به خاطر ندارند که چگونه آنها را در طول جنگ تغذیه کردم ، در دفاتر فرمانده نظامی کنسرت برگزار می کردم ، صدایم را صرف چیزی نامفهوم می کردم ، فقط برای اینکه یک تکه نان برای آنها تهیه کنم. "
کلود دوفرنس ، فرانسوی ، می نویسد: "موسیقی و غذا راه های اصلی زندگی او بودند." - از صبح تا عصر او شیرینی ، کیک عسلی ، دلپذیری ترکی می خورد. ناهار با ذوق و شوق ماکارونی خوردم. به زودی - و چه کسی ما را بهتر از خود خراب خواهد کرد - او پشت اجاق گاز ایستاد و غذای مورد علاقه خود را تهیه کرد: دو تخم مرغ زیر پنیر یونانی. این غذا را نمی توان سبک نامید ، اما کودک به چنین رژیم غذایی پرکالری نیاز داشت تا خوب بخواند: در آن روزها بسیاری بر این عقیده بودند که یک خواننده خوب نمی تواند لاغر باشد. این توضیح می دهد که چرا مادر کودک معجزه آسا در اعتیاد دخترش به غذا دخالت نکرد. "
در سن نوزده سالگی ، وزن ماریا از 80 کیلوگرم گذشت. او بسیار پیچیده بود ، یاد گرفت که نقایص چهره را زیر لباسهای "صحیح" پنهان کند و برای کسانی که جرات جسارت را داشتند ، با تمام قدرت یک خوی انفجاری جنوبی جواب داد. هنگامی که یک روز یک کارگر صحنه در سالن اپرای آتن چیزی کنایه آمیز درباره ظاهر او در پشت صحنه منتشر کرد ، خواننده جوان اولین چیزی را که به دست او آمد پرتاب کرد. چهارپایه بود ...
جنگ جهانی دوم خاموش شد ، مشکلات کمتری در مورد غذا وجود داشت و ماریا بیست کیلوگرم دیگر اضافه کرد. در اینجا نحوه توصیف منگینی ، همسر و تهیه کننده آینده وی ، برداشت های خود از اولین ملاقات خود در تابستان 1947 در رستوران پدنا در ورونا آمده است: «او شبیه لاشه ای بی شکل و دست و پا چلفتی بود. ضخامت مچ پای پاهای او به اندازه گوساله هایش بود. او به سختی حرکت کرد. نمی دانستم چه بگویم ، اما لبخندهای تمسخرآمیز و نگاههای تحقیرآمیز برخی از میهمانان به خودی خود صحبت می کرد. "
و اگرچه نقش پیگمالیون در سرنوشت کالاس به منگینی اختصاص داده شده است ، اما این فقط تا حدی درست است: اگر خود گالاتیا پر سر و صدا او نمی خواست از قید چربی خلاص شود ، به سختی کسی می توانست بر دیوای سرسخت تأثیر بگذارد. مشخص است که کارگردان لوچینو ویسکونتی به او اولتیماتوم داد: کار مشترک آنها در صحنه La Scala فقط در صورت کاهش وزن ماریا امکان پذیر است. انگیزه اصلی کنار گذاشتن شیرینی، آرد و بسیاری از محصولات دیگر، شکنجه کردن خود با ماساژ و حمام ترکی برای او تنها عطش نقش‌های جدید بود. در خلاقیت و با ظاهر شدن اوناسیس میلیاردر در زندگی اش و عاشقانه، او از همان پرخوری، پرخوری، پرخوری رنج می برد.
کالاس با بلعیدن نوار کرم ، و به عبارت دیگر ، کرم نوار ، وزن اضافی را به بنیادی ترین راه از بین برد. شاید این فقط یک افسانه ، یک حکایت تند و زننده باشد. اما ، آنها می گویند که در آن زمان او شروع به نوشتن "ما" با نامه ، به معنای خودش و کرم کرد. این احتمال وجود دارد که کرم نوار از رژیم غذایی که غذای اصلی آن تارتار بود - در گوشت خام ریز خرد شده با ادویه ها و گیاهان - در بدن او پیچیده شده باشد.
برونو توسی ، رئیس انجمن بین المللی ماریا کالاس ، می گوید: "او عاشق غذا خوردن بود ، مخصوصاً کیک و پودینگ ،" اما بیشتر سالاد و استیک می خورد. او با پیروی از رژیم غذایی مبتنی بر کوکتل های حاوی ید وزن خود را کاهش داد. این رژیم خطرناکی بود که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذاشت ، متابولیسم خود را تغییر داد ، اما از جوجه اردک زشت ، کالاس به یک قو زیبا تبدیل شد. "
مطبوعات ، که زمانی با بدن سخاوتمندانه او شوخی می کردند ، اکنون نوشتند که کالاس از کمر باریک تر از جینا لولوبریجیدا است. تا سال 1957 ، ماریا 57 کیلوگرم وزن و 171 سانتی متر قد داشت. رودولف بینگ ، مدیر اپرای متروپولیتن نیویورک ، در این باره اظهار داشت: برخلاف آنچه معمولاً برای افرادی اتفاق می افتد که ناگهان لاغر می شوند ، هیچ چیز در ظاهر او به من یادآوری نمی کند که اخیراً او یک زن فوق العاده چاق بود. او به طرز شگفت انگیزی آزاد و راحت بود. به نظر می رسید که شبح و فضل کنده کاری شده از بدو تولد به او رسیده است. "
افسوس ، "دقیقاً مثل آن" او چیزی به دست نیاورد. "ابتدا لاغر شدم ، سپس صدایم را از دست دادم ، اکنون" اوناسیس "را از دست دادم - این سخنان کالاس بعدی این عقیده را تأیید می کند که کاهش" معجزه آسای "وزن در نهایت تأثیر فاجعه باری بر توانایی های صوتی و قلب او داشت. در پایان زندگی ، لا دیوینا در یکی از نامه های خود خطاب به آناسیس موذی ، که بیوه رئیس جمهور کندی را به او ترجیح داد ، نوشت: "من مدام فکر می کنم: چرا همه چیز با چنین سختی به سراغ من آمد؟ زیبای من. صدای من. خوشبختی کوتاه من ... "
"کیک میا" توسط ماریا کالاس
آنچه شما نیاز دارید:
- 2 فنجان شکر
- 1 لیوان شیر
- تخم مرغ 4
- فنجان 2 آرد
- 1 غلاف وانیل
- 2 قاشق چایخوری با یک انبار مخمر خشک
- نمک
- شکر پودر شده
چه کاری باید انجام شود:
شیر را با غلاف وانیلی که از وسط نصف کرده (بذرها باید با نوک چاقو در شیر خراشیده شوند) بجوشانید و از روی حرارت بردارید. سفیده را از زرده جدا کنید. زرده های سفید را با 1 فنجان شکر خرد کنید. شیر داغ را در یک جریان نازک بریزید ، گاهی اوقات هم بزنید. آرد را الک کنید ، با مخمر و نمک مخلوط کنید. به تدریج آرد را به مخلوط شیر و تخم مرغ اضافه کنید و به آرامی هم بزنید. در یک کاسه جداگانه ، سفیده ها را به کف کرکی بزنید ، بقیه شکر را به تدریج اضافه کنید ، و به هم زدن ادامه دهید. سفیده تخم مرغ زده شده را در قسمتهای کوچک به خمیر اضافه کنید ، با یک کاردک از بالا به پایین ورز دهید. مخلوط به دست آمده را به یک تابه چرب شده و آرد پاشی شده با یک سوراخ در وسط منتقل کنید. در دمای 180 درجه سانتی گراد بپزید تا کیک بالا بیاید و سطح آن طلایی شود ، 50-60 دقیقه. سپس کیک را بیرون بیاورید ، روی یک قفسه سیمی قرار دهید که دور از پیش نویس باشد. وقتی کاملاً سرد شد ، به راحتی از قالب جدا می شود. با پودر قند سرو کنید.