روان تنی: بدن جایی است که گذشته ما در آن زندگی می کند

شخصیت ما بسیار دقیق در بدن ما منعکس می شود و وضعیت آن را تعیین می کند، نحوه حرکت آن، نحوه تجلی آن. این وضعیت مانند زره می شود که در زندگی روزمره محافظت می کند.

وضعیت بدن نمی تواند اشتباه باشد، حتی اگر بدن کج، خمیده یا عجیب به نظر برسد. این همیشه نتیجه یک واکنش خلاقانه به شرایط، اغلب نامطلوب، است که در زندگی با آن روبرو بوده ایم.

به عنوان مثال، در گذشته من در عشق شکست خورده ام و بنابراین متقاعد شده ام که اگر دوباره قلبم را باز کنم، ناامیدی ها و دردهای جدیدی به همراه خواهد داشت. بنابراین طبیعی و منطقی است که ببندم، سینه ام فرورفته، شبکه خورشیدی مسدود شود و پاهایم سفت و متشنج شوند. در آن مقطع از گذشته، عاقلانه بود که برای رویارویی با زندگی حالت دفاعی بگیرم.

در حالتی باز و قابل اعتماد، نمی توانستم دردی را که هنگام طرد شدن احساس می کردم تحمل کنم.

اگرچه آتروفی حواس کیفیت خوبی نیست، اما در زمان مناسب به محافظت و مراقبت از خود کمک می کند. تنها در این صورت است که دیگر «من» در کمال تظاهرات من نیست. روان تنی چگونه می تواند به ما کمک کند؟

زمانی که بدن دیگر محافظت نمی کند

بدن بیانگر آنچه در آن لحظه هستیم، آرزوهایمان، گذشته، آنچه در مورد خود و زندگی فکر می کنیم را بیان می کند. بنابراین هر تغییری در سرنوشت و هر تغییری در احساسات و افکار با تغییراتی در بدن همراه خواهد بود. اغلب تغییرات، حتی تغییرات عمیق، در نگاه اول قابل توجه نیستند.

در مقطع خاصی از زندگی ام، ممکن است ناگهان متوجه شوم که وضعیت بدنم دیگر پاسخگوی نیازهای من نیست، زندگی تغییر کرده است و می تواند حتی بیشتر تغییر کند و بهتر شود.

من ناگهان متوجه می شوم که می توانم در زندگی جنسی خود خوشحال باشم، به جای اینکه به فکر این زندگی به عنوان سوء استفاده جنسی یا ناتوانی جنسی بچسبم. یا شاید من می خواهم به طور کامل برای عشق باز شوم.

این بدان معنی است که لحظه حذف بلوک های قدیمی فرا رسیده است، تا بدن را مانند یک ساز کوک کنیم: یک سیم را سفت کنید، سیم دیگری را شل کنید. من قرار است تغییر کنم، نه اینکه فقط تصور کنم که در حال تغییر هستم، یا بدتر از آن، فکر کنم که قبلاً تغییر کرده ام. یکی از اهداف کار با بدن از طریق حرکت، تغییر است.

به خودتان اجازه دهید با 30 درصد زندگی کنید

میزان نارضایتی از زندگی دقیقاً برابر است با اندازه پتانسیل استفاده نشده - یعنی قدرتی که با آن زندگی نمی کنیم، عشقی که ابراز نمی کنیم، هوشی که نشان نمی دهیم.

اما چرا حرکت کردن اینقدر دشوار است، چرا سهولت خود به خودی تغییر را از دست داده ایم؟ چرا به دنبال اصلاح رفتار و عادات خود هستیم؟

به طور شماتیک، این را می توان به شرح زیر نشان داد: اگر من از عشق بترسم، تنها 30٪ از حرکات در بدن وجود دارد که خود را به عنوان آمادگی برای عشق و لذت زندگی نشان می دهد. من 70 درصد کمبود دارم و این روی دامنه حرکتی تأثیر می گذارد.

بدن با کوتاه کردن ماهیچه های سینه ای که سینه را فشرده می کند و به دنبال محافظت از ناحیه قلب است، انزوای ذهنی را بیان می کند. قفسه سینه برای جبران، در حفره شکم «می‌افتد» و اندام‌های حیاتی را می‌فشارد و این باعث می‌شود که انسان دائماً از زندگی احساس خستگی کند و حالت‌هایش خسته یا ترسیده شود.

این بدان معنی است که حرکات بدن که از این 30 درصد فراتر می رود، تغییرات مربوطه را در سطح ذهنی ایجاد می کند.

آنها به باز کردن قفسه سینه کمک می کنند، حرکات دست را صاف می کنند، تنش نامحسوس، اما به خوبی خوانده شده در عضلات اطراف لگن را کاهش می دهند.

چه چیزی را می توان در بدن ما خواند؟

ممکن است گمان کرده باشیم، یا زمانی شنیده ایم یا خوانده ایم، که بدن جایی است که هر احساس، هر فکر، تمام تجربیات گذشته، یا بهتر است بگوییم، تمام زندگی در آن نقش بسته است. این بار با برجای گذاشتن آثاری مادی می شود.

بدن - با پشت خمیده، سینه فرورفته، پاها به سمت داخل چرخانده، یا سینه بیرون زده و نگاه سرکش - چیزی در مورد خودش می گوید - در مورد اینکه چه کسی در آن زندگی می کند. در مورد ناامیدی، ناامیدی یا این واقعیت صحبت می کند که شما باید قوی ظاهر شوید و نشان دهید که می توانید هر کاری انجام دهید.

بدن از روح می گوید، از جوهر. این نگاه به بدن همان چیزی است که ما آن را خواندن بدن می نامیم.

• میراث نشان دهید که چگونه یک فرد به زمین تکیه می کند و آیا با آن در تماس است یا خیر: شاید او این کار را با ترس، با اطمینان یا انزجار انجام می دهد. اگر کاملاً به پاهایم، به پاهایم تکیه نکنم، پس به چه چیزی تکیه کنم؟ شاید برای یک دوست، شغل، پول؟
• نفس در مورد رابطه با دنیای بیرون و حتی بیشتر در مورد رابطه با دنیای درون صحبت خواهد کرد.

زانو به سمت داخل، خم شدن به عقب باسن، ابروی بالا رفته همه نشانه‌هایی هستند، یادداشت‌های زندگی‌نامه‌ای که ما را مشخص می‌کنند و داستان ما را روایت می‌کنند.

زنی در چهل سالگی را به یاد دارم. نگاهش و حرکات دستانش التماس کننده بود و در همان حال لب بالاییش را به حالت تحقیر آمیزی بالا آورد و سینه اش را فشرد. دو علامت بدنی - «ببین چقدر بهت نیاز دارم» و «از تو تحقیر می‌کنم، به من نزدیک نشو» - در تضاد کامل با یکدیگر بودند و در نتیجه رابطه او یکسان بود.

تغییر بدون توجه رخ خواهد داد

تناقضات شخصیتی را می توان در بدن دید. به نظر می رسد که یک قسمت از بدن در حال تلاش به جلو است، حمله می کند، در حالی که قسمت دیگر عقب نشینی می کند، مخفی می شود و از زندگی می ترسد. یا یک قسمت به سمت بالا میل می کند، در حالی که قسمت دیگر به سمت پایین فشرده می شود.

قیافه ای هیجان زده و بدنی تنبل یا چهره ای غمگین و بدنی بسیار پر جنب و جوش. و در شخص دیگر فقط قدرت واکنشی ظاهر می شود: "من به همه آنها نشان خواهم داد که چه کسی هستم!"

اغلب گفته می شود که تغییرات روانی منجر به تغییرات بدنی می شود. اما حتی بیشتر اوقات برعکس این اتفاق می افتد. وقتی بدون هیچ انتظار خاصی با بدن کار می کنیم، اما به سادگی از رها شدن بلوک های بدن، تنش ها و به دست آوردن انعطاف پذیری لذت می بریم، ناگهان قلمروهای درونی جدیدی را کشف می کنیم.

اگر تنش را در ناحیه لگن کاهش دهید و عضلات پاها را تقویت کنید، احساسات فیزیکی جدیدی ایجاد می شود که در سطح ذهنی به عنوان اعتماد به نفس، میل به لذت بردن از زندگی، رهایی بیشتر درک می شود. وقتی قفسه سینه را صاف می کنیم همین اتفاق می افتد.

باید به خودت وقت بده

امکانات بدن بی پایان است، می توان از آن، مانند کلاه جادوگر، قسمت های گم شده و فراموش شده خود را استخراج کرد.

بدن محدودیت‌های خود را دارد و به همین دلیل برای دستیابی به تون عضلانی بیشتر و کشسانی بیشتر ماهیچه‌ها، گاهی اوقات به کار زیادی نیاز است. شما باید به خودتان زمان بدهید، با حوصله تکرار کنید، دوباره و دوباره تلاش کنید، متوجه تغییرات شگفت انگیز، گاهی اوقات غیرمنتظره شوید.

حذف هر بلوک مقدار زیادی انرژی آزاد می کند که قبلاً باقی مانده بود. و همه چیز شروع به آسان تر شدن می کند.