ذهن شکست ناپذیر یک سامورایی: چگونه استقامت روانی را پرورش دهیم

هرگز مثلی را که دوستی قبل از کلاس جودو در کالج به من گفت فراموش نمی کنم:

در زمان های قدیم در ژاپن فئودال، زمانی که سامورایی ها در سراسر کشور پرسه می زدند، یک روز دو سامورایی ملاقات کردند و تصمیم گرفتند که بجنگند. هر دو از استادان معروف شمشیر جنگی بودند. آنها فهمیدند که تا سر حد مرگ خواهند جنگید و تنها یک تاب شمشیر می تواند آنها را از مرگ جدا کند. آنها فقط می توانستند به ضعف دشمن امیدوار باشند.

سامورایی ها موضع جنگی گرفتند و به چشمان یکدیگر خیره شدند. همه منتظر بودند تا دشمن ابتدا در را باز کند - کوچکترین ضعفی را نشان دهد که به آنها اجازه حمله بدهد. اما انتظار بیهوده بود. پس تمام روز با شمشیرهای کشیده ایستادند تا خورشید غروب کرد. هیچکدام دعوا را شروع نکردند. پس به خانه رفتند. هیچ کس برنده نشد، هیچکس شکست نخورد. جنگ صورت نگرفت.

من نمی دانم بعد از آن رابطه آنها چگونه شکل گرفت. نکته اصلی این است که آنها حتی نیازی به شروع رقابت نداشتند تا بفهمند چه کسی قوی تر است. نبرد واقعی در ذهن ها شکل گرفت.

میاموتو موساشی، جنگجوی بزرگ سامورایی، گفت: "اگر دشمن را وادار به عقب نشینی کنید، قبلاً پیروز شده اید." هیچ یک از سامورایی‌های داستان از پا در نیامدند. هر دو دارای ذهنیتی تزلزل ناپذیر و آسیب ناپذیر بودند. این یک استثنای نادر است. معمولاً یک نفر مجبور است ابتدا تکان بخورد و یک ثانیه بعد از ضربه حریف بمیرد.»

اصلی‌ترین چیزی که این تمثیل به ما می‌آموزد این است: بازنده به خاطر ذهن خود می‌میرد.

زندگی میدان جنگ است

این نوع نبرد برای برتری روانی به طور مداوم در زندگی همه رخ می دهد: در محل کار، در حمل و نقل، در خانواده. بین مدرس و مخاطب، بازیگر و مخاطب، در زمان قرارها و در طول مصاحبه های شغلی.

نبردها حتی در ذهن هم انجام می‌شود، مثلاً وقتی در باشگاه ورزش می‌کنیم، یک صدا در سر می‌گوید: «دیگر طاقت ندارم!» و دیگری استدلال می‌کند: «نه، می‌توانی». !» مبارزه بدوی برای تسلط هر زمان که دو شخصیت یا دو دیدگاه به هم می رسند شعله ور می شود.

اگر داستان در مورد سامورایی برای شما غیرقابل باور به نظر می رسید، به این دلیل است که چنین قرعه کشی به ندرت در زندگی اتفاق می افتد. معمولا در کسری از ثانیه تصمیم گیری می شود که چه کسی برنده و چه کسی بازنده است. هنگامی که این نقش ها تعریف می شوند، تغییر فیلمنامه تقریبا غیرممکن است. موقعیت های آلفا و بتا اشغال شده اند، تعامل آنها در قانون تجویز شده رخ می دهد.

چگونه در این بازی های فکری برنده شویم؟ چگونه به حریف نشان دهید که قبلاً پیروز شده اید و اجازه ندهید که غافلگیر شوید؟ راه پیروزی شامل سه مرحله است: آمادگی، نیت و رهایی.

مرحله 1: آماده شوید

همانطور که کلیشه ای به نظر می رسد، آماده سازی بسیار مهم است. شما باید آموزش دیده باشید، سناریوهای احتمالی را تمرین کنید.

بسیاری اعتراف می کنند که پیروزی های آنها نتیجه تمرین طولانی است. از سوی دیگر، بازنده های بی شماری مطمئن بودند که به خوبی آماده شده اند. اغلب اتفاق می افتد که ما سخت تمرین می کنیم، اما نمی فهمیم چه زمانی واقعا آماده می شویم. ما همچنان سناریوهای احتمالی را در ذهنمان تکرار می کنیم، با تب و تاب از باخت خیالی اجتناب می کنیم - و به همین ترتیب تا همان رویدادی که برای آن آماده می شدیم.

این تفاوت بین فرآیند آماده سازی و حالت آماده است. آماده بودن یعنی اینکه بتوانید آمادگی را فراموش کنید، زیرا می دانید که این مرحله به پایان رسیده است. در نتیجه باید اعتماد به نفس داشته باشید.

اگر نتوانید به آرامش خود اعتماد کنید، ورزش تا حد خستگی بی فایده است. اگر آرامش نداشته باشید، نمی‌توانید بداهه‌گویی کنید یا عمداً به یک موقعیت واکنش نشان دهید. شما هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی آسیب پذیر خواهید بود، مهار می شوید و به ناچار دچار تزلزل خواهید شد.

آمادگی لازم است، اما این مرحله به تنهایی کافی نیست. شما می توانید متخصص جهان در زمینه خود باشید و رهبر عقیده در این موضوع نباشید. بسیاری از افراد با استعداد در به کار بردن پتانسیل خود شکست می خورند زیرا نمی دانند چگونه از آماده شدن به برنده شدن بروند.

مرحله 2. قصد برنده شدن را شکل دهید

تعداد کمی برای برنده شدن بازی می کنند. خیلی ها برای نباختن بازی می کنند. با شروع بازی با این طرز فکر، از همان ابتدا خود را در موقعیت بازنده قرار می دهید. شما خود را به شانس یا به رحمت دشمن بسپارید. نتیجه مبارزه از همان ابتدا مشخص است، اگر قبل از آن قصد مشخصی برای تسلط و پیروزی نداشته باشید. شما همچنین ممکن است در مقابل شمشیر حریف خود تعظیم کنید و از او التماس کنید که کار را به سرعت تمام کند.

منظور من از قصد، فقط تأیید کلامی یا تجسم نیست. آنها به تقویت قصد کمک می کنند، اما بدون نیروی احساسی که آنها را تغذیه می کند، بی فایده هستند. بدون حمایت او، آنها به تشریفات توخالی یا فانتزی های خودشیفته تبدیل می شوند.

نیت واقعی یک حالت عاطفی است. علاوه بر این، یک حالت یقینی است. این «امیدوارم این اتفاق بیفتد» یا «من می‌خواهم این اتفاق بیفتد» نیست، اگرچه میل نیز یک عنصر مهم است. این یک اطمینان عمیق و تزلزل ناپذیر است که این طرح محقق خواهد شد.

اعتماد به نفس پیروزی شما را از روی میل و به قلمرو امکان منتقل می کند. اگر به احتمال برنده شدن اعتقاد ندارید، چگونه می خواهید به آن برسید؟ اگر رسیدن به حالت اعتماد به نفس برایتان دشوار است، فرصت ارزشمندی دارید تا یاد بگیرید چه چیزی مانع آن می شود. مهم این است که این موانع را ریشه کن کنیم یا حداقل از وجود آنها آگاه شویم. توسعه نیت شما در خاکی که ترس ها، تردیدها و دلهره ها را سنگین کرده است، دشوار خواهد بود.

وقتی قصدی را شکل دهید، آن را احساس خواهید کرد. هیچ شکی نخواهید داشت، همه چیز مشخص می شود. شما باید احساس کنید که فقط باید جلو بروید و نیت را انجام دهید، که این عمل یک امر رسمی است و اعتماد به نفس شما را تکرار می کند.

اگر نیت به درستی فرموله شود، ذهن می‌تواند مسیرهای غیرمنتظره‌ای را به سوی پیروزی‌هایی بیابد که قبلاً به دلیل شک و تردید به خود غیرممکن به نظر می‌رسیدند. مانند آماده سازی، نیت نیز خودکفا است - پس از تنظیم، می توانید به آن اعتماد کنید و آن را فراموش کنید.

آخرین و مهمترین عنصر در مسیر پیروزی، توانایی پاکسازی ذهن و رهاسازی الهام است.

مرحله 3: ذهن خود را آزاد کنید

هنگامی که آماده سازی را کامل کردید و هدف را شکل دادید، وقت آن است که به آنها اجازه دهید خودشان کار کنند. با وجود این واقعیت که شما آماده و مطمئن به پیروزی هستید، هنوز دقیقاً نمی دانید که چگونه این اتفاق می افتد. شما باید باز، آگاه باشید و فوراً به هر اتفاقی که می افتد پاسخ دهید، «در لحظه» زندگی کنید.

اگر به درستی آماده شده اید، نیازی نیست به عمل فکر کنید. اگر قصد دارید، لازم نیست نگران انگیزه پیروزی باشید. شما تمام تلاش خود را در این مراحل انجام داده اید، به خود اعتماد کنید و می توانید آنها را فراموش کنید. سامورایی های افسانه نمردند چون ذهنشان آزاد بود. هر دو جنگجو کاملاً روی آنچه اتفاق می‌افتد متمرکز بودند و به آنچه ممکن است در لحظه بعد اتفاق بیفتد فکر نمی‌کردند.

رهایی ذهن سخت ترین مرحله در راه پیروزی است. متناقض به نظر می رسد، اما شما باید حتی میل به پیروزی را رها کنید. به خودی خود به پیروزی کمکی نمی کند، فقط هیجان و ترس از شکست را ایجاد می کند.

صرف نظر از تمایل، بخشی از ذهن شما باید بی طرف و آرام باشد تا موقعیت را از بیرون ارزیابی کند. وقتی زمان اقدام قاطع فرا می رسد، میل به پیروزی یا ترس از باخت، ذهن شما را تیره می کند و حواس شما را از آنچه در حال رخ دادن است منحرف می کند.

بسیاری این حس رهایی را تجربه کرده اند. وقتی می آید، آن را «در منطقه بودن» یا «در جریان» می نامیم. اعمال به گونه ای اتفاق می افتند که گویی بدن به خودی خود حرکت می کند و شما از توانایی های خود فراتر می روید. این حالت عرفانی به نظر می رسد، گویی موجودی غیر زمینی با حضور خود ما را تحت الشعاع قرار داده است. در واقع، این اتفاق می افتد زیرا ما با خودمان دخالت نمی کنیم. این حالت ماوراء طبیعی نیست. عجیب است که ما آن را به ندرت تجربه می کنیم.

هنگامی که به درستی آماده شوید، نیت تزلزل ناپذیری داشته باشید و خود را از تعلقات و تعصبات رها کنید، ذهنی شکست ناپذیر خواهید داشت. ممکن است مانند آنچه در افسانه سامورایی اتفاق افتاد، دیگری را شکست ندهید، اما او نیز نمی تواند شما را شکست دهد.

این برای چیست

همانطور که قبلاً گفتم، نبردها برای برتری همیشه و همه جا هستند. آنها ممکن است بازیگوش یا جدی باشند، اما ما همیشه در مرکز حوادث درگیر هستیم.

هر یک از مراحل توصیف شده از همان نظم، همه جلوه ای از استحکام ذهنی است. تعریف من از سرسختی ذهنی، تسلط و استرس کم است. متاسفانه در زمان ما عده کمی به آموزش روانشناسی توجه می کنند و این رمز پیروزی است.

در محل کار، تمرینات رهاسازی عصبی-عضلانی را تمرین می کنم تا سرسختی ذهنی ایجاد کنم. با این روش، من با موانع اصلی دستیابی به یک ذهن شکست ناپذیر - ترس، تنش، اضطراب روبرو می شوم. هدف تمرین نه تنها بدن، بلکه ذهن است. هنگامی که در نبرد درونی بین خود و غرایز اولیه خود پیروز شدید، بقیه چیزها طبیعی است.

سرسختی ذهنی در هر بازی و هر نبردی که در آن شرکت می کنیم مورد نیاز است. این کیفیت بود که به هر دو سامورایی کمک کرد تا زنده بمانند. در حالی که در تمام نبردهای دنیا پیروز نخواهید شد، اما به لطف استحکام ذهنی خود پیروز خواهید شد. شما هرگز در جنگ با خودتان شکست نخواهید خورد.