موافقم، بسیار عجیب است که امروزه کارتون ها را منحصراً سرگرمی کودکان بدانیم: علاوه بر مولفه بصری فیلیگران، بسیاری از فیلم های انیمیشن می توانند از معانی به رخ بکشند که در هر فیلم "بزرگسال" نخواهید یافت. و این فقط در مورد شاهکارهای میازاکی مملو از ارجاعات فرهنگی و تاریخی یا سریال هایی که در اصل برای بینندگان مسن تر مانند BoJack Horseman فیلمبرداری شده اند، نیست، بلکه درباره فیلم های دیزنی و پیکسار، مانند قسمت پایانی Toy Story نیز صحبت می شود.
غوغای دیگر در پادشاهی اسباب بازی: معشوقه، دختر بانی، به مدرسه می رود و در همان روز اول با یک دوست جدید - ویلکینز، که خودش از مواد بداهه ساخته بود، به مدرسه بازمی گردد. بانی (در ظاهر یک مهدکودک مطلق است، اما در غرب آنها را از سن پنج سالگی به مدرسه ابتدایی می فرستند) نمی خواهد با یک حیوان خانگی جدید جدا شود و او نیز به نوبه خود قاطعانه از تبدیل شدن به نوعی اسباب بازی امتناع می ورزد و تلاش می کند. با تمام توانش به زباله های بومی خود بازگشت. در پایان، زمانی که خانواده بانی به سفر می روند، او موفق به فرار می شود و کلانتر وودی به دنبال او می رود.
اگرچه وودی از محبت جدید مهماندار خیلی خوشحال نیست (آنها، اسباب بازی ها، اگر کسی فراموش کرده باشد، اینجا زنده هستند و نه تنها می توانند صحبت کنند و حرکت کنند، بلکه می توانند طیف وسیعی از احساسات را نیز تجربه کنند، از جمله حسادت، رنجش و یک احساس بی فایده بودن خود را دارند)، مهم ترین چیز برای او این است که »فرزندش» خوشحال بود. و این اولین درس بزرگ در عشق فداکارانه، صمیمانه و کاملاً بی خود است که آخرین داستان اسباب بازی را ارائه می دهد.
مهم نیست چقدر به کسی وابسته هستید، ممکن است یک روز زمان آن رسیده باشد که کنار بروید و فصل جدیدی در زندگی خود شروع کنید.
دومین درس بزرگی که بیننده با عروسک گابی گبی که در یک مغازه عتیقه فروشی زندگی می کند می آموزد. یک دختر، نوه صاحب، مرتباً از فروشگاه بازدید می کند و عروسک آرزو می کند که روزی به او توجه کند، اما برای این کار باید این نقص برطرف شود - ماژول صدای شکسته باید جایگزین شود. و این کاملاً قابل درک است: اگر به طرز آزاردهنده و کر کننده ای ناقص هستید، ادعای عشق به همان شخص دشوار است.
اما حقیقت این است که شما می توانید تا جایی که دوست دارید روی خودتان کار کنید و خودتان را بهبود ببخشید، تلاش بزرگی کنید و روی اصول خودتان قدم بردارید، اما اگر قبل از این "صیقل دادن" و "کوک کردن" شخصی به شما نیازی نداشت، به احتمال زیاد. شما نیازی نخواهید داشت و بعد از آن. عشق کمی متفاوت تنظیم شده است، و شما فقط باید آن را بپذیرید - هر چه زودتر بهتر.
و با این حال، دوست داشتن، می توانید و باید رها کنید. مهم نیست چقدر به کسی وابسته هستید، ممکن است یک روز وقت آن باشد که کنار بروید و فصل جدیدی در زندگی خود را شروع کنید. وودی با تکمیل «خدمات» به فرزندش و مدتی انتخاب خود و علایقش، چنین قدمی برداشته است.
خداحافظ گاوچران پارچه ای. دلمون برات تنگ میشه