"من می خواهم و می خواهم": قطعاتی از کتاب میخائیل لبکوفسکی

اگر می خواهید ازدواج کنید، ملاقات کنید یا حتی شش ماه یا یک سال با هم زندگی کنید و هیچ اتفاقی نمی افتد، باید خودتان پیشنهاد بدهید. اگر مردی آماده تشکیل خانواده نیست، وقت آن است که با او خداحافظی کنید. البته به روشی خوب. مثل اینکه من با شما خیلی گرم رفتار می کنم و با همین روحیه اما به دور از شما ادامه می دهم.

***

برخی انتخاب شریک زندگی را راهی برای حل مشکلات خود می دانند. مادی، روانی، مسکن، تولید مثل. این یکی از رایج ترین و کشنده ترین اشتباهات است. فقط مشارکت صادقانه می تواند سالم باشد. تنها روابطی قابل دوام هستند که هدف آنها ساده است - با هم بودن. بنابراین، اگر خواب یک ازدواج پایدار، عشق، دوستی را در سر می پرورانید، ابتدا باید با خود و «سوسک های» خود مقابله کنید.

***

اگر می خواهید ازدواج کنید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که این ایده را از ذهن خود دور کنید. حداقل به طور موقت. مردم آنچه را که از نظر ذهنی بی ارزش می کنند، بدست می آورند.

***

یک موقعیت رایج زمانی که یک نزاع به رابطه جنسی خشونت آمیز تبدیل می شود، ناسالم است. فریفته نشو چنین روابطی با آخرین درگیری پایان می یابد، اما بدون رابطه جنسی. اگر نزاع ها بخش ثابتی از زندگی شما باشد، روزی دیگر بر تحقیر، رنجش، عصبانیت و سایر موارد منفی غلبه نمی شود. درگیری باقی خواهد ماند، اما رابطه جنسی برای همیشه پایان خواهد یافت.

***

«چه نوع مردانی (زنانی) را دوست دارید؟» من می پرسم. و من در مورد همان چیزی می شنوم: در مورد مردانگی-زنانگی، مهربانی-قابلیت اطمینان، چشمان زیبا و پاهای زیبا. و سپس معلوم می شود که شرکای واقعی این افراد کاملاً با ایده آل متفاوت هستند. نه به این دلیل که ایده آل وجود ندارد، بلکه به این دلیل که انتخاب شریک زندگی یک فرآیند ناخودآگاه است. بعد از 5-7 ثانیه پس از ملاقات، از قبل می دانید که آیا این شخص را می خواهید یا نه. و وقتی با فردی مهربان با چشمان و پاهای زیبا روبرو می شوید، به راحتی او را نادیده می گیرید. و برعکس، عاشق یک هیولای تهاجمی می‌شوید که مستعد مستی است (گزینه: یک اسم حیوان دست اموز نوزادی که مستعد خرید و خودخواهی است).

معتادان به رابطه از میان آن دسته از کودکانی رشد می کنند که هیپرتروفی شده بودند و از نظر عاطفی دردناکی به والدین خود وابسته بودند. چنین افرادی تنها با یک تمایل به داشتن رابطه زندگی می کنند، زیرا اگر رابطه نداشته باشند، زندگی نمی کنند.

***

اکنون از شما می پرسند: "تا به حال عاشق شده اید؟" و شما پاسخ خواهید داد: "البته!" و عشق را با میزان رنج سنجید. و روابط سالم با میزان شادی سنجیده می شود.

***

البته، خیلی بستگی به این دارد که آیا فرد «خود» را ملاقات کنیم یا نه. به گونه ای که هم دوست و هم عاشق (دوست زندگی/عاشق) در عین حال موفق ترین ترکیب و تضمین طول عمر خانواده است. همه ما در مورد این خواب می بینیم، از سرنوشت تشکر می کنیم یا از آن شکایت می کنیم، فراموش می کنیم که هیچ چیز تصادفی در جلسات شاد وجود ندارد. اینکه شریک ایده آل آنها توسط افرادی ملاقات می شود که برای این ملاقات آماده هستند: آنها با خود، آسیب ها و عقده های دوران کودکی خود برخورد کرده اند، روان رنجوری های سخت را تجربه کرده اند و بیشتر از آن زندگی کرده اند، آنها می دانند که از زندگی و جنس مخالف چه می خواهند، و انجام می دهند. با خود درگیری جدی نداشته باشند. در غیر این صورت، هر رابطه جدید به یک آزمون قدرت برای هر دو شرکت کننده تبدیل می شود و ناگزیر به ناامیدی متقابل و عقده های جدید ختم می شود.

***

البته شما می توانید به طور منطقی شریک زندگی خود را انتخاب کنید. مانند، قابل اعتماد، آزاردهنده نیست، همچنین بچه می خواهد ... اما من را به یاد آزمایشی در اینترنت می اندازد: "بسته به خلق و خوی شما کدام سگ بهتر است؟" شکار یا سرپوشیده؟ آیا سه بار در روز به مدت 45 دقیقه با او راه می روید یا به او اجازه می دهید در سینی ادرار کند؟ می توان! اما فقط در صورتی که در یک رابطه نیازی به احساسات نداشته باشید. همچنین اتفاق می افتد. من مطمئن هستم که اساس روابط و البته بیشتر از آن ازدواج باید عشق باشد.

تا زمانی که در درون خود تغییر نکرده اید و تا زمانی که شریک زندگی راهی برای شما برای حل مشکلات درونی شما نباشد، ترک کسی بی فایده است. گریه کن، گریه کن، تا شبیه آن را پیدا کنی.

***

روان رنجور همیشه به دنبال کسی است که کینه شدید خود را نسبت به زندگی در او نشان دهد. آنها به یک شریک وابسته نیستند، بلکه به فرصتی برای آزرده شدن از او وابسته هستند. زیرا اگر رنجش را در خود جای دهید به افسردگی تبدیل می شود.

***

وقتی فردی برای ازدواج یا روابط آماده نیست، ناخودآگاه شریک هایی را انتخاب می کند که ساختن آنها غیرممکن است.

***

در یک رابطه سالم، ظروف شسته می‌شوند نه به این دلیل که «لازم است»، بلکه چون زن خسته آمده است، شوهر که تظاهر به یک قهرمان نمی‌کند، بلند می‌شود و می‌شوید. او واقعاً او را دوست دارد و می خواهد کمک کند. و اگر او پرواز کند و بداند که او بسیار سرش شلوغ است، اصرار نخواهد کرد که او را در راهرو ملاقات کند. مشکلی نیست، یک تاکسی سوار می شود.

***

اگر نمی خواهید از توهمات ناامید شوید، اولاً توهم سازی نکنید. فکر نکنید که عشق، ازدواج یا شرایط دیگر باعث تغییر روانشناسی شما یا فرد مورد نظرتان می شود. فکر کردن / خواب / رویا دیدن اینکه "وقتی با هم ازدواج کنیم، او مشروب نمی خورد" اشتباه است. و اینکه او قبل از عروسی بلند می شود، و سپس ناگهان یک همسر وفادار می شود - همچنین. شما فقط می توانید خودتان را تغییر دهید.

***

نیاز به روابط در یک روان رنجور بسیار بیشتر از یک فرد سالم است. یک کودک کوچک کسی جز والدینش ندارد و تمام احساسات او فقط به آنها بستگی دارد. و اگر روابط در خانواده بد بود ، زندگی به هم ریخت. و طول می کشد... برای یک فرد سالم این اتفاق نمی افتد که اگر رابطه به پایان برسد، تمام زندگی معنای خود را کاملا از دست می دهد. چیزهای دیگری هم هست. روابط در سلسله مراتب ارزش های او جای خود را دارد، اما نه لزوماً اولین.

در شرایط سالم، شخص می خواهد با معشوق خود زندگی کند. "آنطور که شما دوست دارید" نیست، بلکه دقیقاً همینطور است. عشق؟ پس با هم زندگی می کنید! هر چیز دیگری یک رابطه ناسالم و عصبی است. اگر چیز دیگری به شما می گویند: در مورد "آماده نیستم"، در مورد ازدواج مهمان یا خارج از سرزمین، گول نخورید. اگر خودتان از زندگی مشترک می ترسید، حداقل توجه داشته باشید که این یک روان رنجوری است.

***

کشش جنسی در تمام زندگی ما باعث ایجاد ظاهر تقریباً یکسان و مجموعه ای از ویژگی ها و صفات می شود. وقتی برای اولین بار فردی را می بینیم و ناخودآگاه او را ارزیابی می کنیم، جاذبه روشن یا خاموش می شود. همانطور که می دانید، یک مرد در عرض 3-4 ثانیه تصمیم می گیرد "می خواهد - نمی خواهد" ، یک زن بیشتر - 7-8 ثانیه. اما پشت این ثانیه ها سال ها و سال ها تجربه های اولیه نهفته است. میل جنسی بر تمام تجربیات بسیار دوران کودکی و برداشت های نوجوانی، تصاویر، احساسات، رنج استوار است. و همه آنها در اعماق ناخودآگاه پنهان شده اند و در سطح باقی می مانند، مثلاً شکل ناخن، لاله گوش، رنگ پوست، شکل سینه، دست ها ... و به نظر می رسد چنین علائم آشکار و پارامترهای خاصی وجود دارد. اما در واقع همه چیز بسیار عمیق تر و غیر قابل درک تر است.

***

من مخالف جدایی به زور هستم. جدایی در ژانر "هرگز فراموشت نمی کنم، هرگز نخواهم دید..." پرتاب کردن، رنج کشیدن و رفتن - درام، اشک، "دوستت دارم، نمی توانم بدون تو زندگی کنم، اما چون تو این کار را برای من… «شما نمی توانید زندگی کنید - پس جدا نشوید! روابط عصبی دقیقاً زمانی اتفاق می‌افتد که جدایی از هم غیرممکن است، و حتی بدتر از آن. ترفند این نیست که طلاق بگیرید یا جدا شوید، بلکه این است که از جذب جنسی به کسانی که شما را عذاب می‌دهند، بدون توجه به آنچه شما را آزار می‌دهند، دست بردارید - کتک زدن یا بی‌توجهی.

***

اگر متوجه شوید که در واقع همه اینها را دوست ندارید و نیازی به آن ندارید، عشقی ندارید، جایی که خود شخص مهم است، اما وابستگی به احساسات، خارج شدن از یک رابطه بسیار آسان تر است. و احساسات دردناک

***

کسانی که از نظر روانی سالم هستند با احساسات خود هدایت می شوند و همیشه خودشان را انتخاب می کنند. نه زیبایی و نه عشق نیاز به فداکاری ندارد. و اگر آنها آن را مطالبه کنند، قطعاً داستان شما نیست. چنین هدفی وجود ندارد که برای آن ارزش تحمل چیزی را در یک رابطه داشته باشد.