چه چیزی مانع از متفاوت شدن ما می شود، حتی اگر بدانیم که تغییر ضروری است و می تواند زندگی را بهبود بخشد؟ چرا ما به پیشنهاد تغییر جهان، با شروع از خودمان پاسخ می دهیم «بله، اما…»؟ کریستین هاموند روانشناس لیستی از رایج ترین بهانه ها را تهیه کرد.
من اخیراً یک سخنرانی در مورد چگونگی تأثیر خستگی تصمیم بر زندگی روزمره ارائه کردم. هر چه در طول روز تصمیمات بیشتری بگیرید، در پایان روز بدتر می شود. این امر به ویژه برای مدیران ارشد، پزشکان، وکلا و نمایندگان سایر حرفه ها که باید هر روز در موقعیت های غیر استاندارد تصمیم گیری کنند بسیار مهم است.
جالب اینجاست که شنوندگان من از این ایده استقبال خوبی کردند، اما آنها توصیه هایی برای تغییر روال معمول صبح و عصر خود، توقف دائمی چک کردن ایمیل، استراحت بیشتر، یافتن تعادل سالم بین کار و وقت آزاد را دوست نداشتند. در سالن مقاومت قابل توجهی در برابر هرگونه نوآوری وجود داشت. مردم برای تغییر نکردن چه بهانه هایی پیدا می کنند:
1. هیچ چیز قابل تغییر نیست. شخصیت تغییر نمی کند.
2. بگذارید دیگران این کار را انجام دهند، من به آن نیازی ندارم.
3. در حقیقت، ما فقط تظاهر به تغییر داریم.
4. تغییر باعث ایجاد احساسات قوی می شود و من آن را دوست ندارم.
5. برای این کار وقت ندارم.
6. این کار مستلزم تلاش مداوم است و من نمی توانم آن را انجام دهم.
7. نمی دانم چگونه.
8. این نیاز به بصیرت دارد، من نمی دانم چگونه آن را ایجاد کنم.
9. نمی دانم چه چیزی را تغییر دهم.
10. همیشه ریسک است و من دوست ندارم ریسک کنم.
11. و اگر من شکست بخورم، باید چه کار کنم؟
12. برای متحول شدن، باید رودررو با مشکلات روبرو شوم و نمی خواهم.
13. ترجیح می دهم همه چیز را همان طور که هست رها کنم تا اینکه مشکلات گذشته را به یاد بیاورم.
14. برای ادامه دادن نیازی به تغییر ندارم.
15. نمی توانم، غیرممکن است.
16. من قبلاً سعی کردم تغییر کنم، و هیچ چیز درست نشد.
17. (کسی) بسیار تغییر کرد و تبدیل به فردی بسیار ناخوشایند شد.
18. به ... (کس دیگری) نیاز دارد، نه من.
19. برای تغییر نیاز به تلاش بیش از حد است.
20. من نمی توانم بدون دانستن تمام نتایج احتمالی تلاشم تلاش کنم.
21. اگر تغییر کنم، پس: ... دیگر نمی توانم شریک / فرزندان / والدینم را به خاطر مشکلاتم سرزنش کنم.
22. ... من باید مسئولیت رفتار، افکار و احساسات خود را بپذیرم.
23. ... من دیگر نمی توانم نگرش منفی خود را به دیگران نشان دهم.
24. ... من باید سخت تر و بهتر کار کنم تا کارآمدتر شوم.
25. ... من می توانم همه دوستانم را از دست بدهم.
26. … بستگان ممکن است از من متنفر باشند.
27. …ممکن است مجبور باشم به دنبال کار دیگری باشم.
28. ... من باید یاد بگیرم که چگونه ارتباط موثرتری برقرار کنم.
29. ... دیگر نمی تواند دیگران را برای مشکلات سرزنش کند.
30. ... می تواند دیگران را ناراحت کند.
31. …من باید مرزهای شخصی جدیدی را تعیین کنم.
32. اگر تغییر کنم، افرادی که به من وابسته هستند را ناامید خواهم کرد.
33. اگر تغییر کنم، یک نفر از این به ضرر من سوء استفاده می کند.
34. من باید انتظارات همیشگی خود را در مورد خودم و دیگران تغییر دهم.
35. باید اعتراف کنم که قبلا اشتباه می کردم و نمی توانم آن را تحمل کنم.
36. اگر این کار را انجام دهم، باید روال معمول روزانه را تغییر دهم.
37. من در حال حاضر بهتر از بسیاری از مردم هستم، نیازی به تغییر چیزی ندارم.
38. فقط افراد ضعیف نیاز به تغییر دارند.
39. اگر احساساتم را بیشتر نشان دهم، دیگران از من دوری می کنند یا با من بد رفتار می کنند.
40. اگر صادق باشم، خیلی از کسانی را که می شناسم توهین می کنم.
41. اگر شروع کنم به بیان آشکار آنچه فکر می کنم، بیش از حد آسیب پذیر می شوم.
42. خیلی سخت است.
43. درد دارد.
44. اگر تغییر کنم، ممکن است رد شوم.
45. شریک زندگی من نوآوری را دوست ندارد، اگر من تغییر کنم، او از دوست داشتن من دست می کشد.
46. این برای نسل هزاره است.
47. ناراحت کننده است.
48. در اطراف و خیلی چیزها در حال تغییر است.
49. من از تغییر متنفرم.
50. اگر این کار را بکنم، دیگر خودم نیستم.
همه در این دام می افتند و بهانه ای می یابند تا الگوهای رفتاری همیشگی خود را تغییر ندهند. مقاومت در برابر جدید طبیعی و طبیعی است، زیرا هموستاز داخلی و خارجی ما را مختل می کند. اما تغییرات در زندگی ما به اندازه تغییر فصل اجتناب ناپذیر است. تنها سوال این است که آیا به دیگران اجازه می دهید مدیریت کنند یا رهبری را بر عهده بگیرند.
نویسنده کریستین هاموند، روانشناس مشاوره است.